Kara

Bölüm 1; Karanlığın İçinde.

           Tepeye ulaşmak için zorlukla ilerliyorlardı, aslında onlar için karda yürümek insanların toprakta ilerlemesi kadar kolaydı. Koca ayakları kara gömülmelerini engellediğinden bu zemin onlar için nispeten kolay olsa da bir süredir devam ettikleri yolculuk yüzünden ikisi de yorgun düşmüştü. Kesinlikle, yolculuk için berbat bir zamandı kış en şiddetli günlerindeydi ve uzun zamandır güneş doğmamıştı. Atlarından birini yolda kaybettiklerinden beri yürümekten başka şansları kalmamıştı, haberin geldiği günden beri ordu çok gergindi, bir söz yayılmıştı ve doğru olup olmadığını öğrenmenin tek yolu şehri ziyaret etmekti. Tepeye ulaştıklarında korkuları gerçek oldu şehrin kalesinde Kahin Irkının bayrakları dalgalanıyordu. Siyah zemin üzerine kırmızı bir tazı ihanetin işaretiydi. Batı Krallığının arması şehrin her köşesini sarmıştı, hemen geri dönmeliyiz diye ısrar etti Oben. Onlar konuşurken Kahinler devriyeside olduklara yere yaklaştı, buraya geliyorlar at ikimiz için yeterli değil yürümeye devam edersek büyük ihtimal sen de ben de yakalanırız araya yeterli mesafeyi koymanın tek yolu birimizin burada kalması atımız yorgun olsa da sadece seni taşıdığı takdirde kar üzerinde batılılarınkinden daha iyi iş çıkarır diye fısıldadı Mete elini çantasına attı küçük bir şişe çıkardı. Oben yapması gerekeni biliyordu, ilk at öldüğünde görevin böyle bitebileceğini etahmin etmişti, devriye askerleri oldukları yere yaklaşırken ata binip uzaklaştı, Mete oldugu yerde beklemeye başladı büyük ihtimalle öldürülecekti, devriyedekilerin artık onu gördüğünü anladığında kapağını açtığı küçük şişeyi dudaklarına götürdü, mat mor bir sıvı hızlıca boğazından geçti tatsız ve soğuk, bir iki ve üç artık gözleride şişe gibi boştu yere yığıldı.