Kendini Kendi Gömen Adam

İlk Başlangıç ~

Liseye ilk başladığım seneyle ilgili bahsedeceklerim çokta büyümüş sayılmam hala. Liseye başlamamın üzerinden yalnızca iki yıl geçti. Girdiğim liseyi ilk gördüğüm zaman çoğu insan gibi bende büyük bir hayal kırıklığı yaşadım elbette. Adını dahi hiç duymadığım, hedefimde olmayan bir okuldu. Aslında bakarsanız hiç kötü bir okul hayatım olmadı. Çok iyide olmadı. Ama çoğu insanın gözünde zeki bir kız olduğum söylenir. Belkide öyleyimdir. Eğitim hayatımın başlangıcından bu zamana kadar düzenli ders çalıştığım görülmemiştir. Çoğunuz gibi bende ders çalışma ayağına kitap arasında telefon oynayanlardanım. Lisem belli olmuştu. Ertesi hafta babamla adını dahi bilmediğim liseye babamla kayıt yaptırmaya gittik. O lisenin başlangıcım olduğunu düşünürken sonum olacağını düşünemedim. Bu hikaye nereye gider nasıl gider nasıl biter bilmiyorum ama anlatacaklarımın karşısında sizde yanacaksınız. Ben yanmak için yaşadım. Siz yanmak için okuyacaksınız. Ortaokulda bir sürü sevgilim olmuştu sorarsanız kaç tanesini hatırladığımı yalnızca iki tanesi derim. Biri ortaokulun son sınıfında olmuştu. Allah var çok güzel sevdi. Birlikte bi kitabımız vardı yüzümüze söylemediklerimizi o kitaba yazar birbirimize verirdik. Ben onun sabah uykusuydum, o ise benim öğlen uyuduğum 1-2 saatlik uykum bile değildi. O Emre'ydi. Benim dünyam olduğunu düşünen adam ama asla olamayan adamdı. Ortaokulun son senesini onunla geçirdim. Şimdi sevgisizliği görmeyen kör gözüm o zaman sevgiyi göremedi. Ortaokulun bitmesiyle beraber yaz gelmişti artık. Emre'yle ayrılmış hayatından memnun mu üzgün mü olduğunu bilmeyen biriydim işte. Çok uzun süre almadı elbette tekrar sevgili yapmam. İşte bu adamın yaptıkları beni 6 ay karanlığa hapsetti. Ben yine sevdiğimi düşünürken aldatılmıştım! Hemde arkadaşı sandığım kızla. Onun acısını yaşarken ayrıldığımıza şükredecek hale gelmiştim. Ve bir ay sonra liseye başlayacaktım. Yeni hayatım yeni okulum olacaktı. Ben büyümüş genç kızdım. Ben artık liseliydim!