Bir Yudum Mutluluk

-3-

"Kızım sen manyak  mısın ?"
"Nereden bilebilirdim  adamların mafya  olduğunu?"

İlk aradan  bir daha döndük.
Olaylar çok hızlı gelişti . Şöyle  söyleyeyim . Adamın  suratına  yumruk attıktan sonra yanındaki 2 adamda  hemen ayaklandı ve belindeki silahları gösterdiler ve klişe  film repliklerinden birini söylediler;  " Yanlış kişilere  çattın ."

İşte bundan sonra olanlar oldu . Adamlar silahla peşimize  takıldılar ve de biz de şuan hiç bilmediğimiz bir yerde  izimizi kaybettirmeye çalışıyoruz  .
Evet  hala  adını öğrenemediğim çocuğun  beni çekiştirip  bir duvarın arkasına yaslaması bir oldu .
İkimizde  oturmuş bizi görmemeleri için  dua  ediyorduk. En azından ben öyleyim . Nihayet adamlar  başka yöne gittiklerinde derin  bir nefes  aldım  .
Başarmıştık  işte  onları atlatmıştık. Saklandığımız  yerden çıkınca ilk aklıma gelen soruyu sordum .

"Senin adını öğrenemedim  . Adın ne ?"
Bana sanki çok garip  bir şey  söylemiş gibi bakınca gülmeden  edemedim .

"Sen ciddi misin  ? Az  önce  belkide bizi yakalayıp  öldüreceklerdi ama sen  sanki bunlar  hiç yaşanmamış gibi gülüyorsun. Fazlasıyla  garipsin ."

" Haklı olabilirsin ama ben soruma cevap alamadım hala?"
"Mert ben tamam  mı ? "
"Tamam Mert  "

Evet  bunu en masum halimle söylüyordum . Mert bana bakıp  gülünce ben de ona  katıldım.

"Hayatımda  böyle  bir şey görmedim . Sen git adama yumruk at . Onlar da mafya çıksın . Ama  bir şey söylemek  istiyorum , sağlam  vurdun. "

"Ben nereden bilebilirdim  adamlar  mafya çıktı ne yapabilirim ? Evet  sağlam  vurmamın  nedeni bi  aralar  boks  ile  ilgileniyordum  . O yüzden . "

Sadece biraz  şaşırdı ve yürümeye  başladı . Bende koşarak  ona yetiştim . Hiç konuşmadan  sadece  yürüdük.
"Evin nerede senin ?"

Sorduğu  soruyla  afalladım . Acaba  ev  adresimi öğrenip beni öldürecek miydi ? Bu  düşünce ile dudağımı  ısırmadan  edemedim . Tek  kaşını  kaldırıp bana baktı. Sanırım bunu sesli  söylemiştim.

"Haa  Sen ciddisin bu konuda?"
"Nereden bilebilirim  itin kopuğun biri olmadığını ?"
" O zaman sana yardım etmezdim öyle  değil mi ?"

Sadece kafa  sallamakla yetindim . Haklıydı . Zaten şuan  bulunduğumuz  yer  benim evime  çok yakındı .

"Burdan sağa dönünce  3. apartman . "
"Tesadüfe bak . Bayağı yakınmış. "

Bundan sonra hiç konuşmadan benim evimin  oraya doğru  yürüdük . Evimin önüne  geldiğimizde ona dönerek teşekkür etmek  için  hazırlandım.

"Teşekkür ederim Mert. Her şey için . "
"Önemli  değil . Bana  da hayatım boyunca yaşayabilieceğim  en büyük  macerayı yaşattın  . "

İkimizde güldük . Biraz sessiz  kaldıktan sonra ben eve  yöneldim . Apartman kapısının önüne  geldiğimde arkamı dönerek ,

"İyi  akşamlar Mert "
" İyi akşamlar Çağla.  "

Elimi kaldırarak  küçük  bir selam  verdim . O da  bana aynı şekilde  karşılık verdi ve elini ensesine götürüp gülümsedi  . Apartmana  girdiğimde  gülümsemeden edemedim . Anahtarla yavaşça  kapıyı açmamla annemle karşılaşmam  bir oldu . Yüzünde endişeli  bir ifade  vardı .

"Neredesin kızım ? Okul  biteli 3 saat oldu . Çok meraklandım . Telefonlarıma da bakmadın. "

Telefonumu  açıp  aramalara bakmamla gözlerimin açılması bir oldu.

"Anne 64 cevapsız arama ne demek ya ! "

Hiç bir şey demeden boynuma  sarıldı . Ben de biraz afallamış olsamda çok geçmeden ona karşılık verdim.

"Bir  daha böyle yapma olur mu ? Sana bir şey oldu diye çok korktum . "
"Tamam  anneciğim . Özür dilerim . Şimdi  izninle yatmak istiyorum . İyi geceler. "
"İyi  geceler kızım . "

Annemden ayrılıp odama  gittim  . Pijamalarımı giyip kendimi yatağa attım . Bir türlü  uyuyamıyordum  . Tavanı izleyip bugün yaşadıklarımızı düşündüm .
Gülümsemeden edemedim .
En sonunda göz kapaklarım kapanmaya başlayınca kendimi uykuya bıraktım .

    .......................................