jongensdroom EXTRA

3. zwanger

Een geschrapt hoofdstukje geef ik hier bloot! Ik heb hem nog nooit helemaal afgemaakt dus dat verklaard waarom ik hem nooit online heb geknald, tot nu toe!

____________________________________

"Wat doe jij nu hier?" Roep ik verbaast als Emiel voor de deur staat.

Hij is gekleed in een donkere jogginsbroek, sweater met capuchon en afgetrapte gympen. Het is bijna zo charmant dat ik ervan moet blozen.

"Ik heb je moeder belooft dat ik je meenam naar de dokter. Je bloedwaarden chekken, weet je nog." Hij kijkt me aan langs zijn donkere haren. "Nou, wil je zo langs de dokter gaan dan?" Ik schud afkeurend mijn hoofd. "Nu moet ik minstens wel een pak aan doen om jou kleding te compenseren." Zucht ik. Man, mijn leven is echt moeilijk. Nu moet ik zelfs rekening houden met Emiels kledingstyle.

Emiel draait zijn ogen en pakt me beet bij mijn arm. Voor ik het weet ben ik gekidnapt door mijn beste vriend, op weg naar de dokter.

"Zet iets op wat niet rijmt op one berection." Murmelt Emiel terwijl hij naar zijn radio wijst. We zitten in de auto. Pfff, wat rijmt er nu weer op one berection?

Emiel start de auto en we rijden weg. Ik begin strijdlustig op de knopjes te drukken, ze zijn ook zo mooi. Emiels radio heeft allemaal verschillende neonkleuren die veranderen als je erop drukt, alleen vind ik de groene niet mooi. Ze doen me denken aan de zakdoek van tante Ann, en geloof me; dat is niet plesant. "Emiel de groene knopjes zijn lelijk." Ik tik hem op zijn schouders wat me een blik oplevert. "Doe er wat aan." Antwoordt hij nukkig.

Jongens. Ik heb toestemming gekregen.

"Geef me een bijl, dit hebben we zo gepiept." Ik grijns van oor tot oor. En daarna wereldoverheersing!

Emiel schiet in de lach en draait de volume omhoog. "Als of ik jou daarmee vertrouw." Hoor ik hem boven de muziek uitroepen. Hoezo? Wat is er nou weer gevaarlijk aan mij met een bijl?!

Ik besluit om het met mijn blote handen te doen. Ik ben namelijk een vent en moet me mannelijk tegenover de buitenwereld opstellen. Mijn rug recht ik en even slurp ik wat liters water naar binnen. Dit gaat ze bloed zweet en tranen kosten maar dan heeft Emiel geen lelijke radio meer.

Ik ben oprecht een goede vriend.

"HAIAAAA!"

Mijn oerkreet heeft geholpen want de lelijke groene lichtjes zijn gestopt.

"Aiden? Wat doe je met mijn radio in je handen?!" Emiels stem schiet omhoog en hij geeft me korte blikken. Elke keer als hij van de weg mijn kant op kijkt, ziet zijn gezicht er niet gelukkig uit. Wacht maar, dit verhelp ik!

"De groene lichtjes zijn gestopt!" Ik hou de radio in de lucht en ben trots op mezelf. Dit heb ik toch weer even mannelijk opgelost zeg! Ik leg de radio op Emiel zijn schoot en schiet overeind om mezelf een staande ovatie te geven. "Au!" Boos kijk ik naar het plafond terwijl mijn handen over mijn hoofd wrijven. Dat doet zeer!

"Wat doe je in hemelsnaam?!"

"Ik verdiende een staande ovatie... maar," ik kijk boos naar boven toe. "Het plafond werkt niet mee," sis ik. "Nou, misschien moet je die er ook maar uit rukken hè," hoor ik Emiel mompelen.

Perfect plan.

Mijn oorkreet schiet weer door de auto heen, gevolgd door een zacht gejammer. Ik krimpt ineen en duw mijn handen tegen mijn buik aan. "Aiden?" "Het dak viel me aan en ontnam mijn mannelijkheid." Hik ik tussen mijn tranen door.

Ik zie Emiel met opgetrokken wenkbrauwen naar me kijken. Ondertussen zijn we op het armoedige terrein van de dokter aangekomen. "Aiden sukkel." Hij pakt mijn handen beet waarna ik begin te gillen om de steek van mijn pink. "Au!" Ik trek mijn linkerhand terug en geef Emiel een blik. "Het is gebroken, ik ga dood!"