Ne var beni bukadar sana çeken nesin sen? Birtek ben mi görebiliyorum acaba seni.. Neden seni anlatırken kelimeler kayboluyor? Kendine gel Mihri bu gece sen ve Ay var sadece.. Geceleri seviyorum sensiz geçse bile.. Işık o kadar az ki benim kaybolduğum gibi herkes kaybolabilir. Kendimi yanlız hissetmiyorum kendimi bulmuş gibiyim daha çok.. Geceleri uyumak ne kadar büyük bi haksızlık! Tahta pervazlı pencereden süzülen ışık baş ağrısına neden olmayacak kadar loş. Geceleri hep serin.. Güneş ışığının yansıması degil mi oysa? Güneşe karşı bu kadar hassas olan tenim Ay ışığına aşık.. Aşk demişken siz aşık olduğunuz adamın katil oldugunu düşündünüz mü hiç? Bu sabah kahvaltıda sorduğu soru aklımdan çıkmıyor..İki seçeneğim olsa birini öldürmüş olmasını mı yoksa beni aldatmış olmasını mı tercih edermişim!! Soruyu duyunca bian şaşırdım ama küçük biandı soguk kanlılıkla birini öldürmeni dedim. Kendimden korktum kocamın sorduğu sorudan korktum. Benim çocukluk aşkım gözlerinde ki çözemediğim sey her halini ezberlemişken bu hali hiç tanıdık degildi..
