Cool kids

1.

-Ann, wstawaj spóźnisz się do szkoły - budziła mnie mama.
- Jeszcze chwilę. Proszę - zawsze mnie tak budziła, a ja zawsze nie chciałam wstać - no dobra... już - odpowiedziałam gdy zauważyłam jej minę.
Spojrzałam na zegarek. Była 6:40 co oznaczało że jestem już spóźniona. Pobiegłam do łazienki i wskoczyłam pod prysznic. Uwielbiam stać i czuć jak kropelki gorącej wody spływają po moim nagim ciele. Szybko się umyłam i wysuszyłam a potem nałożyłam makijaż i w końcu ubrałam. Kiedy byłam gotowa żeby zejść na śniadanie strasznie rozbolała mnie głowa. Coraz częściej mi się to zdarzało. Podeszłam do szafki i wyjęłam leki na ból głowy.
- Znowu? - zapytała mnie mama kiedy zauważyła że wkładam do ust białą tabletkę - Ann to...
- To tylko głowa tak? Nic mi nie będzie nie umieram - chciała mi powiedzieć że to nie jest normalne. I miała rację. Nie było.
Wyjęłam z tylnej kieszeni spodni mój telefon bo nagle zawibrował.

Nataly:
Jak tam księżniczko?
Ann:
Wiesz co nie przyjeżdżaj po mnie dzisiaj. Trochę się spóźnię.
Nataly:
Znowu głowa, tak?
Ann:
Tak.

Nataly była jedyną osobą, z którą rozmawiałam tak samo jak przed śmiercią taty. Była moją jedyną prawdziwą przyjaciółką. Wiedziała o wszystkim.
- Ann jedziemy do lekarza - powiedziała do mnie mama
- Mamo miałam ciężki tydzień po prostu i to przez to tylko i wyłącznie - skłamałam w ogóle nie musiałam się uczyć
Wzięłam w rękę kanapkę, pożegnałam się z mamą i wybiegłam z domu. Ze łzami w oczach poszłam na przystanek. Dobra Ann musisz się ogarnąć, tak? Tak. Otarłam łzy i podeszłam do moich koleżanek, które jak wszyscy mnie podziwiali.
- Hej! - krzyknęły Elise i Nicol
- O, hej - odpowiedziałam, a one pocałowały mnie w oba polski.
Dojechałyśmy do szkoły u musiałam przygotować się, na to że wszyscy będą się na mnie gapić. Uśmiechnęłam się i pewnie poszłam przed siebie. Przekroczyłam próg szkoły i na samym środku zrobiło się przejście dla mnie. Szlam pewnie z podniesioną głową i nagle zemdlałam.