De Verloren Snaai

De sorteerhoed

Toen ze het bordes op stapten en in de warme hal stonden, werden ze opgewacht door een man. Roos herkende hem natuurlijk: het was Marcel Lubbermans. Hij was een goede vriend van zijn ouders en hij was ook leraar kruidenkunde. Ze verzamelden allemaal om hem heen. 'Elk moment kunnen jullie gehaald worden om te worden gesorteerd in de vier afdelingen. Er zijn griffoendor,' hij glimlachte even zelfvoldaan, Roos wist dat hij zelf in griffoendor zat samen met haar ouders, 'ravenklauw, huffelpuf en zwadderich.' Dat laatste woord zei hij met een duidelijke afkeer in zijn stem. Het was algemeen bekend dat de griffoendors een hekel hadden aan de zwadderaars. Na een paar minuten wachten zei Marcel: 'Volg mij allemaal. Dan gaat de sorteerceremonie beginnen. Iedereen lief achter hem aan en volgde hem naar de grote zaal. Roos liep naast Livia. De zaal was nog veel indrukwekkender dan dat Roos d'r ouders zeiden. Het plafond leek precies op de lucht buiten, die op het moment heel mooi roze en oranje gekleurd was. Er stonden 4 grote afdelingstafels en een grote tafel voor alle leraren. Helemaal
Vooraan stond een klein, houten krukje met een oude, versleten hoed erop. Roos herkende de hoed uit de verhalen van haar ouders en wist gelijk wat er nu zou faan gebeuren, maar dat leek bij Livia wel anders. Ze keek angstig naar de hoed. Om haar een beetje gerust te stellen fluistrrde Roos in haar oor: 'Maak je maar geen zorgen hoor, je hoeft alleen de hoed maar op te zetten en dan roept hij je afdeling.' Marcel - of hoe we hem vanaf nu eigenlijk zouden moeten noemen, professor Lubbermans - pakte een lange lijst waar alle namen op stonden en begon leerligen naar voren te roepen. De eerste was een meisje dat Fleur Jannsen heette en werd een huffelpuf. Livia was al als 4e aan de beurt. 'Helder, Livia!' Riep professor Lubbermans. Livia wankelde naar voren en ging op het krukje zitten. Professor Lubbermans zette de hoed op haar hoofd en die riep na een paar seconden: 'GRIFDOENDOR!' Livia liep veel zelfverzekerder naar de tafel van griffoendor, omdat Roos haar in de trein alles over de afdelingen vertelt had. Ze wilde het liefst in griffoendor komen. Er werden weer veel namen genoemd, waaronder 'Maldidus, Scorpius' die een zwadderaar werd en daar heel trots op leek. Ook werd 'Potter, Albus!' gesorteerd. Albus was het neefje van Roos. Gelukkig werd hij ook een griffoendoe. Uit eindelijk was roos aan de beurt. 'Wemel, Roos!' Roos liep met een klein beetje angst naar het krukje. Wat zou er gebeuren als ze in zwadderich kwam? Haar hele toverfamilie had in gryffoendor gezeten. Al die zorgen werden gauw weer weggehaald uit haar gedachten, want na wat nog niet eens 1 seconde was riep de sorteerhoed al 'GRIFFOENDOR!'