Bir varmış bir yokmuş. Hepimizin bildiği bir kül kedisi varmış. Prens gelmiş ayakkabı giydirmis, saraya gitmişler falan filan sonra mutlu olmaları gerekiyormuş ya aslında öyle değilmiş. Bir kere kulkedisinin kıskanç mi kıskanç bir kaynanası varmış . Kulkedisinin sürekli başında dir dır eder dururmus. Kiz sonunda hayata küsmüş, prens falan kalmamış. Eltileri, görümcesi derken ömrü geçmiş. Sonunda da keşke prensi bekleyene kadar mahalledeki öteki yakışıklı delikanliyla evlenseydim, mutlu olurdum demiş.
Bu masal da böyle bitmiş.
Evet arkadaşlar kulkedisinin orjinali boyleymis.( Psikoloji bozan versiyon)
