Μια Άλλη Ζωή

Η Έκπληξη!

Σιγά σιγά ανοίγει η πόρτα και τι να δω η Αλεξάνδρα μαζί με τον Αρη. Ήρθαν να μου κάνουν έκπληξη τώρα που φεύγω!
Εγώ :ααααααα η φαγανα  και το αγαπουλινι μου (και Έτρεξα πάνω τους για να τους αγκαλιασω το φαγανα είναι το παρατσούκλι της κολλ μου της Αλεξάνδρας επειδή τρώει τα πάντα και δεν παχαίνει)
Άρης - Αλίκη  μου συγνώμη για χθες αλλά είχα στςναχωρηθει επειδή θα εφευγες γι αυτό είχα νεύρα. Με συγχωρείς;;;
Εγώ - Μμ κάτσε να σκεφτώ εμ εμ φυσικά(και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο)
Αλεξάνδρα-Καλα αφήστε τα μελια και ελάτε να κάνουμε μια ομαδική αγκαλιά για να σε αποχαιρετησουμε
Εγώ-αρης:Οκ
Αφού αγκαλιαστηκαμε με φώναξε  η μαμά μου να κατεβουμε γτ φεύγουμε. Ένα δάκρυ κύλησε πάνω στο μάγουλο μου και ο Άρης μου το σκουπισε λέγοντας μου:
Α-Αγαπη μου μην κλαις δεν θα χαθούμε πίστεψε με
Ε-Θα προσπαθήσω
Αλ-Θα μου λείπεις ρε τρελή(τρελή είναι το παρατσούκλι μου) τι θα κάνω χωρίς εσένα στο σχολείο;;;  από ποιον θα αντιγράφω εεε;;  με ποιον θα κοροιδευω τους άλλους;;;  και άρχισε να κλαίει
Ε- αχαχχαχαχ και εγώ  ποιον θα έχω να με βαφει;;;  και εμένα θα μου λείπεις είναι σαν αν χάνω τον μισό εαυτό μου πφφφφ και μου ξέφυγε ένα λυγμός
Μαμα- πρέπει να φύγουμε
Εγώ - Εντάξει μαμά κατεβαινουμε Πάμε;;
Άρης Αλ- Πάμε
Αφού τους αποχαιρετησα μπήκα στο αυτοκίνητο και φύγαμε. Δάκρυα κυλουσαν στο πρόσωπο μου. Σε αυτό το σπίτι είχα μεγαλώσει σε αυτό το σπίτι ήμουν με τον μπαμπά μου. Για να πω την αλήθεια πρέπει και η μαμά μου  να στεναχωρηθηκε γτ όταν φύγαμε αναστεναξε κοίταξε το σπίτι και μετά μπήκε στο αυτοκίνητο.
Μαμά - Μήπως είναι λίγο κοντό αυτό το σορτς;;;
Εγώ-Αμαν ρε μαμά 17 χρόνων είμαι με τι θες να κυκλοφορω με φούστες μέχρι το γόνατο;;;  Έλεος(δεν την αντέχω σε αυτά τα θέματα είναι πολύ αυστηρή και της εκκλησίας αν και φοράει καμία φορά κοντά φορέματα αλλά λέει ότι αυτή τα φοράει μόνο μέσα στο σπίτι όχι έξω για να δειλεασει κάθε λυγουρι που περνάει. Είναι υπερβολική)
  Μαμά - Φτάσαμε
Εγώ:Αυτό είναι;;;
Μαμα:Ναι και τώρα που θα δούμε τον Νίκο μην του μιλήσεις απότομα εντάξει;;;  πρεπε να το πάρεις απόφαση μια μέρα
Εγώ :Εντάξει μαμά εντάξει ότι πεις (πφφφφ αμάν έλεος πρέπει και να υποκρινομαι γτ εγώ ποτέ δεν θα τον συμπάθησω. Δεν μπορεί αν πάρει τι θέση του πατέρα μου και πότε δεν θα μπορέσει. Βγαίνω από το αυτοκίνητο και βλέπω τον Νίκο
-Γειά σας τι κάνουν τα κορίτσια μου
Βλέπω και την ενοχλητική κόρη του να με κοιτάει από πάνω μέχρι κάτω με μια φάτσα σαν να με σνομπαρει το ψώνιο.
Ν

ίκος :Ελάτε μέσα
Εγώ :Οκ έρχομαι

ΓΕΙΆ ΣΑΣ ΑΝ ΣΑΣ ΆΡΕΣΕ Η ΙΣΤΟΡΊΑ ΜΟΥ ΠΑΤΉΣΤΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΥΠΈΡΟΧΟ ΑΣΤΕΡΆΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ ΟΣΕΣ /ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΔΙΑΒΆΖΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΎΜΕ ΠΩΣ ΘΑ ΝΑΙ ΤΟ ΚΑΙΝΟΎΡΓΙΟ ΣΠΊΤΙ ΤΗΣ ΑΛΊΚΗΣ