Hey, Hoodie.

0.1

Calum

''Calum.Lütfen onlara izin verme.Lütfen bu ağacı kesmelerine izin verme.Bak! Ben en tepedeyim ve izin vermiyorum! Ben bu ağaçtan inmeden bu ağacı kesemezler! Lütfen, Calum yalvarıyorum benimle birlikte ol.Yukarıya gel, seni tutacağım söz veriyorum.''

Gözlerinde olan yardım çığlıklarını iliklerime kadar fark etmiştim.Bu kız gerçekten sorunluydu.Kimse ona yardım etmezken o kocaman ağacın tepesinden sadece bana odaklanması beni fazlasıyla germişti.Zaten, diş telli ve saçları bir çalıdan farksızdı.Sanki Tanrı onu daha çirkin yapmak istiyormuş gibi gözlerini bozmuş, ona bir gözlük armağan etmişti.Ne armağan ama(!)

Evet, Ateş Ağacının en tepesine çıkan ve bana yalvaran kızın ismi Cassie.Cassie Miller.2. sınıfta bana aşkını itiraf eden ve 6 yıldır hala peşimde koşan zavallı Cassie.

Ona daha fazla dayanamadığımı anladığımda hızlıca arkamı döndüm ve yerden çantamı alıp bacaklarımı kaşındıran otluklardan dışarı adımımı attım.Ağacı kesmek için görevlendirilen adamların sinirlendiği ellerini yumruk haline getirmelerinden anlaşılıyordu.Cassie söylenen onca lafa ve tehtite rağmen ağaçta oturduğu sağlam daldan bir milim kıpırdamamıştı bile.Okula gitmek için harekete geçtiğimde beni durduran yeniden Cassie'nin sesi oldu.

''Calum.'' dedi, gözleri sulanmıştı.Tıpkı oyuncağını isteyen küçük bir kız çocuğu gibi gözlerini gözlerime dikmiş bana bakıyordu.

''Lütfen, ne istersen yaparım Calum.Sadece bu ağacı kesmemeleri için bana yardım et.Yukarı çık ve benimle diren.Şunun yapraklarına baksana, yemyeşiller.Çiçeklerine bak Cal, Tanrı'nın yarattığı şu güzelliğe bak.Lütfen, onlara izin verme.'' Gözlerinde ki yaşlar dışarı firar ederken içim de hiçbir acıma yada merhamet duygusu yoktu.

''Abartıyorsun, aptal bir ağaç için kendini bu kadar hırplama.Hatta biliyor musun? Ne yaptığın umurumda değil.Umarım oranın üzerinden düşersin.'' dedikten sonra arkamı dönüp kaldırımda boynumda asılı duran kulaklığın tekini tekrar kulağıma taktım.Diğerini de takmak üzereken Cassie'nin en son ''Canın cehenneme seni göt Hood.'' dediğini işitmiştim.Vazgeçmeyeceğini biliyordum.Yine yemekhanede benim yanıma oturmaya çalışacak, koridorda onun yanından geçerken kitaplarını bilerek yere düşürecek ve ben yardım etmeyince de homurdanıp küfür edecekti.Bu şey günlük rutinim halime gelmiş, Cassie'den kurtulma yolu aramayı uzun süre önce bırakmıştım.O benim lanetimdi, kesinlikle başıma gelebilecek en berbat şey Cassie Miller'dı.

|||||| ~||||||||

Hey, herkese yeniden merhaba bu hikayeyi başta da söylediğim gibi kız kardeşimden farksız olan redshadesofmichael güzelliğime adıyorum.Umarım beğenirsin minik kuzum.Seni seviyorum.