Sim Card
“Destiny brings us here.. My Lady”
Brent’s POV
“Oy Bro 7:30 na!” sabi ng barkada kong si Jake.
“7:30? Napa-” hindi kona natapos yung sasabihin ko ng maalala ko kung anong meron. Napatakbo na kasi ako papuntang likod ng school.
“Sakto lang” bulong ko sa sarili ko.
“Nandyan pa pala eh” halos mapatalon naman ako sa gulat ng may nagsalita. Sumama pala mga barkada ko.
“Oy peram” mahinang sabi ni Yuan. Ang dahilan ng pagtakbo ko. Ang dahilan ng pagpunta ko sa likod ng school araw araw. At pagpunta ko ng 7:30 ng umaga.
“Oh! Nakalimutan ko ung guitar pick ah.” Sabay abot sakanya ng gitara ng kasama nya. Kinuha naman ito ni Yuan pati ung lalagyan ng sim. Ung malaki. Ung pagkabili mo dun sa lagay ung sim tas tatanggalin mo nalang. Then nag strum na sya.
“Sa hindi inaaasahang”
Tama. Hindi ko inaasahan na magugustohan ko ang isang babaeng reyna ng kasupladahan.
“Pagtatagpo ng mga mundo”
Sa dinami rami ng ekswelahan. Ng mga tao. Ng babaing mamahalin ko. Sya pa.
“May minsan lang na nagdugtong
Damang dama na ang ugong nito.”
Yung puso ko.. Nadugtong sakanya pero di nya kayang tanggapin un eh.
“Di pa ba sapat ang sakit at lahat
Na hinding hindi ko ipararanas saýo
Ibinubunyag ka ng iyong mata
Sumisigaw ng pag-sinta.”
Hindi paba? Masakit na eh. Sobra. Sa tatlong taon na ung atensyon ko sayo lang. Ni isang ngiti wala kang binigay.
"Bakit di papatulan
Ang pagsuyong nagkulang
Tayong umaasang
Hilaga't kanluran
Ikaw ang hantungan
At bilang kanlungan mo
Ako ang sasagip saýo."
Yan yun eh. Ang kantang gustong gusto kong kantahin sakanya. Ang kantang pinapangarap kong mapa abot ang lyrics sakanya.
"GUYS! DALI NA MAGSISIMULA NA DAW UNG CONFERENCE MAG COCOVER PA TAYO!" sigaw ng head nila. Journalist kasi sila. At araw araw nandito sila sa likod may mga puno kasi dito kaya presko.
Eh ako naman kunwaring nakatambay para lang makita sya.
"Here. Thanks" nagmamadaling inabot ni Yuan ang gitara dun sa kasama nila at madali din silang umalis.
"Oh ano bro? Nasulit mo? HAHAHAHA!" at nag apiran sila
"Gago. Tara na nga." at aalis na nga kami ng parang may nag udyok sakin sa pumunta dun sa lugar kung san sila nakatambay.
At sa pagpunta ko dun.....
May naapakan ako.
Ung... lalagyan ng Sim Card.
Pinulot ko ito.. Napangiti naman ako ng SOBRAAAANG lapad ng makita kong may number dito. Dali dali kong kinuha yon
Tetext ko mamaya. Haha
Natapos na ung klasi namin. College na nga pala ko. Archi ako pati si Yuan. Anyway Im Brent De Vera. The School Heartrob. Varsity ako ng school na to. At ung babaeng sinastalk ko si Yuan Park. Genious sa school. Sya ang president ng school. Archi sya. 3rd year nakami parehas. A sya B ako. Journalist din sya kaya madalas syang wala kasi nag cocover sila. At siya ang lucky charm ko. Kasi pag andyan sya nananalo kami.
Since wala kaming ginagawa tinext ko ung number
091517-----
Nagtalata ako. Nag confess din ako. Bale ito ung exact kong sinabi.
"Hello Yuan My Lady. I know ang cheap ko. This is old way of confessing feelings to the one we love. But. I don't have a choice. Hindi kona kaya. So I have to tell you these. Yuan. I love you. Since the first day of our first year. Since the day that you pushed me because im blocking the door. Sorry if I stole this case of your sim. I know that you always using this because you always play the guitar of Mara. Im just obssesed stalker of yours. Hope you understand. Don't worry. Im will give this case back to you. Again. I love you Yuan. Always and forever. Saranghamnida."
Oh? Diba? Haba. 2msgs yan for sure.
"Bro" sabi ko sa kada ko.
"Oh?"
"May kapatid ka sa A diba?"
"Oo. Si Marjorie. Bakit?"
"Pasabi.Paki balik naman to kay Yuan oh!"
"Ano yan? Sim card case?"
"Oo eh. Haha"
"Naks pare dumadamoves ka ah? Nakuha mo?"
"Oo. Haha. Mahirap kasing kunin yan eh."
"Oo nga daw sabi ni Marj. 3 lang daw sa klasi ung may alam nyang number ng Lady mo eh."
"Haha. Reyna ng kasupladahan eh. Pabigay nalang ah? Salamat." at umalis nako.
Pagka uwi ko. Maghapon kong tinititigan tong iPhone ko. Tinitignan ko yung magandang stolen shot nya na wallpaper ko. At the same time nag aantay ng reply nya.
And as i expected... wala akong nakuhang reply. Anyway atleast nasabi ko. Di nako mababagabag pa.
Lumabas muna ko ng kwato to get some food sa pantry ng masalubong ko si Mom.
"Hi my son!"
"Oh hi ma."
"San punta?"
"Sa pantry."
"Ok. Nak aayusin ko lang tong passport ng kapatid mo. Okay? Next month nadin kasi alis natin eh. You take care of Dusine okay?"
"Okay ma." matamlay kong sagot. Naalala konanaman kasi na aalis nakami. Na lilipat nakami sa Paris next month at dun titira
"Bye son" sabay kiss sa cheecks ni mama at umalis na. Dumiretso nadin akong kitchen. Pagkakuha kong pagkain. Umakyat nako sa kwarto ko to get my phone and pumunta na sa room ng 3 years old kong kapatid na si Dustine.
Naabutan ko sya na naglalaro
"Hello Kuya!" i just smilled at him.
"Kuyaaa! Can I borrow the beep beep?"
"This?" sabay taas ko ng phone ko
"Yep po!"
"Here."
"Yehey!"
"Oww! Kuya! One msg recieved po from my lady?"
"WHAT? AKIN NA!"
....
.....
.....
........
..........
"What is this? Message from Yuan?"
I-I can’t believe this!
Ayaw ma absorb ng utak ko yung mga nangyayari!
What’s in the world?
Dali dali kong binuksan yung msg. At halos maiyak ako sa saya ng mabasa ko yung reply nya.
“Who are you?” I replied immediately.
“Secret. Anonymous! :D”
“Fine then. Kindly delete my number Mr. Anonymous!”
“What if ayoko?”
“Edi wag. I will change my sim nalang.”
“No no no! Gagastos kapa. Di nako magttext. But ung mga sinabi ko. Yun yon. Totoo lahat ng yon. Sige. Babaye na! J”
At yun na ang huling text ko sakanya. Hindi naman din sya nagreply. At…. Tingin ko. Dapat lang na tapusin kona to. Tutal aalis na din naman kami. Puputulin kona tong nararamdaman ko.
“Goodby”
