B U L L Y 'S // 1D

0.2 Dear Diary

Dear Diary

Ik heb iets ontdekt deze week. Ik ben verliefd! Op een jongen! Past dat wel in mijn drukke tijdschema? Verliefd zijn?
Hij is zo leuk, ik kende hem al voor een lange tijd. Maar eigenlijk is het nu pas doorgedrongen. Ik wil hem zoenen, vasthouden, knuffelen en volwassendingen doen. Ik wil dat hij me vasthoudt. Ik wil dat hij mij de zijne noemt. Dat hij mijn hand vasthoudt als we buiten lopen. Dat hij er voor mij is als ik moet huilen.
Ik wil dat hij diegene is waar ik mijn geheimen aan kan toe vertrouwen.  Ik wil in zijn armen wakker worden in de ochtend.

Maar lief dagboek,  was het maar zo makkelijk. We zullen nooit wat krijgen. Hij vindt mij niet leuk. Hij weet niet eens dat ik hem leuk vind.
Hij is geen homo, hij zal me uitlachen zodra ik zeg dat ik hem leuk vind. Dat ik op hetzelfde geslacht val, dat ik op hém val. Hij zal me uitschelden, me slaan en wie weet wat nog meer.

Nee lief dagboek, wees blij dat je geen mens bent. Dit leven is oneerlijk. Je mag niet houden van wie je wilt, er zijn altijd mensen op tegen. Wees blij dat je mijn leven niet hebt. Je wordt elke dag uitgescholden, geslagen, beledigd. Maar er wordt ook tegen je gezegd dat je leuk bent, knap bent en iemands leven hebt gered door een één of andere tweet of selfie op Instagram.

Wat ik ook deze week heb ontdekt is dat ik depressief ben. Ik zie geen plezier meer in het tourleven. Überhaupt in iets. Het enige wat ik wil is slapen. En misschien wel nooit meer wakker worden.

Lief dagboek, ken jij het gezegde
A human skin is hard to live in, that's why the most of us cut it open.
Ik zag hen gisteren voorbij komen. Ik herkende het gelijk. Ik heb een hekel aan mijn littekens en open wonden. Maar als het me te zwaar wordt, dan gebeurt dat gewoon. Ik geef hun altijd de schuld.

Ik moet ervan door. Ze roepen me weer. Vast om weer op mij in te rammen.

Dag liefdagboek. Bedankt voor het luisteren.

Xo Louis