Defterlerimden sızan iki üç kelimelerle şu satırları yazıyorum.
Doğmak istemediğim bir dünyada yaşıyorum.
Allak bullak zihinlerle.
İnsanların o can çekişen dualarıyla yerlerde sürünmelerini izliyorum.
Kim için ne için olduğu belli olmayan.
Zannediyorlar ki burdan bağımsız başka bir cehennem var.
Bu baştan aşağı bir obsesiflik değil midir ?
Nefes alırken boğuluyoruz.
Boğulmak sonsuz bir eyleme dönüşüyor.
Unutmayalım.
Bir nefes fazlayız bir ölüden.
