Kasabada İstila

1.BÖLÜM

Sisli sokakların yol kenarlarında saklanan evlerin içlerinde yanan loş ışık, sokak lambasından daha uzak kısımları aydınlatırken az ileride yokuşa yakın ormanlık alandan gelen uluma sesleri, etrafı daha da karanlığa boğuyor, korkunç bir an yaşatıyordu.

İki arkadaşın yalnız kaldığı evin camı perdeyle birlikte sokakta olanları merak edermişçesine titrek bir şekilde açıldı.

Genç kız kafasını güvende olabileceği bir şekilde yarı dışarı çıkardı.

Karanlık bol sokaklar, birbirinde  habersiz koca sokakta sürekli yanıp sönen iki sokak lambası.

Uluma sesiyle irkilip kafasını geri içeri çeken genç kız camı ve perdeyi aynı hızla kapattı.

Arkadaşı salonda oturuyordu. Yanına gitti hemen.

"Bir şey mi oldu? Alal acele çıktın odadan?" Sorusunu arkadaşına yöneltir yöneltmez yanına otursun diye yana kaydı genç kız. Yanına otururken derin bir nefes verdi arkadaşı dışarıya.

"Sokak çok karanlık. Korkuyorum yine bir şey olucak diye." Dedi çaresiz çıkan ses tonuyla.

"Korkma Ayla. Bir şey olmaz sanırım. Hem neden olsun ki, değil mi?" Sorusundan sonra orman kısımlarına yakın bir fren sesi duyuldu. Tiz ses lastikleri yakmıştı ve ormanın içinde yankı yapmasını sağlamıştı. Yankı sonucu mahalleye doluşan tiz ses iki arkadaşın birbirine bakmasına sebep olmuştu.

"O ses neydi öyle?" Dedi gözlerini arkadaşından ayırmadan.

"Hiç bir fikrim yok." Dedi ayağa kalkıp arkadaşının elini tuttu.

"Beraber bakalım. Beraberken bir şey olmaz. Hadi." Dediğinde diğer arkadaşı da onun elini sıkıca kavradı.

"Elisa... Kurtlar mı? Yoksa onlar mı?" Dedi korkarak.

Elisa cama biraz yaklaştı ve yavaşca perdeyi araladı, elleri titriyordu ve bu halde etrafa bakmaya çalışıyordu.
Korkuyordu. Karanlık alanda perdeyi araldıgı için  hiç bir şey göremiyordu.

"Ayla, dışarı bi' baksak mı? Belki o seslerin nerden geldigini buluruz." Dedi genç kız camdan başını geri çekip.

Ayla kısık bir ses tonu ile, "Tamam, olur. Ama yanımıza bir şeyler alalım. Biri saldırırsa kendimizi koruruz." Dedi ona bakarak.

"Haklısın." Diyerek arkadaşını onayladı.

İkiside korkarak dış kapıya yaklaştılar.  Gecenin sessizliği ve karanlığı bütün bedenlerini sarmıştı.

"Sence gitmeli miyiz, kalmalı mıyız?" Son kez sordu arkadaşına titreyen sesiyle Ayla.

"Bilmiyorum... ama eğer gitmezsek ne olduğunu anlayamayız." Dedi Elisa arkadaşına güven verici bir ses tonuyla.

Ve dışarı çıkarlar. Bir kaç evin ışığı ve penceresini açık gördüklerinde, hiç olmazsa biraz rahatladık derken içlerinden, aynı anda o ışıklar ve pencereler birden kapanır.

Tekrardan o rahatsızlık ve huzursuzluk hissi gelir. Kimse o sesleri takmıyordur sesleri. Karanlık sokakta sadece iki genç kız vardır.

Baykuş sesleri, rüzgarın yaprakların ardından geçerken çıkardığı ses, onların her şekilde bir korku içinde olmasına yol açarken, birden yükselen rüzgar sesleri ve kurt ulumaları şiddetlenir her adımlarında. Tam seslerin olduğu yere bir adım daha atacaklarında bir patlama misali çıkan yüksek ses, ormanda yankı yaparak ağaç tepelerinde yuvalayan kuşların uçuş seslerini duymalarını sağlar iki genç kızın. Birbirlerine biraz daha cesaret vermek ister gibi sıktılar birbirlerinin ellerini.