Acımasız Yıllar

Baba!

-Hayır anne istemiyorum kesinlikle istemiyorum olmaz!!
-Kızım o senin baban elbet bir gün görüşeceksiniz. Yapma böyle hadi hazırlan artık.

Annem odadan çıkarken gayet rahattı. Bu cümleleri söylerken,bense içimdeki bütün nefretimle oturduğum yerde öylece ağladım. Ben daha anne karnında bir ceninken babam annemi terketmiş. Ben doğunca da hiç arayıp sormamış bile çünkü onun kızı değilim (!) Ben. Şuan 17 yaşındayım ve zorla o adamı baba bile demediğim o adamı ziyarete gidiyorum "götürülüyorum".

Aradan tam bir saat geçti ve yol uzadıkça uzadı. Artık dayanamıyordum ve tekrar tekrar gitmek istemediğimi söylüyordum. Tabi yine hiç kimsenin umrunda değildim.

- Nasılsın kızım? İyi gordüm seni maşallah.
- Buraya gelene kadar iyiydim!! Hem sen neden bana kızım diyosun. Hangi hakla ? Evet biyolojik olarak "babam" olabilirsin fakat üzgünüm ben seni hiçbir zaman öyle görmeyeceğim.
- Ama Betül herşeyi yanlış biliyorsun. Anlatmama izin ver kızım.
- Tabi ki seni ve yalanlarını dinlemeyeceğim. Bu kadar görüşme yeter. Seni bir dakika fazla görmek bile bünyeme zarar. Hadi eyvallah...