Yine merhaba hepinize yine yeni bir bölümdeyiz...
Firdevs hanimin maceralarina devam ediyoruz.Hayati hastaliklarla ve acilarla geçen küçün anneydi o...
Yine doktor arastirip bulmustu.Çünkü yediden ameliyat olacakti.Ayaklarindaki bu aci onu çok rahatsiz ediyordu.
Ameliyat günü geldi çatti ameliyatinda küçük kizi ve ablasi vardi.
Dilek yoktu heyacanliydi çünkü ameliyat olmaktan o aciyi duymaktan nefret ediyordu.Vücudu yorulmustu sanki isyan ediyordu artik yeter diye.
Ameliyata yarim saat kala odasinin kapisi çalindi gözler kapiya uzandi gelen kim diye baktiginda gelenin kizi Dilek oldugunu gördü Alisan süpriz yapmisti ve kizini Firdevs hanima götürmüstü.
O kadar sevinmistiki dünyalar onun olmustu.Firdevs kizina sarildi ve agladi biraz sohbet etmislerdi.
Ayaginin yan tarafindaki kemigi kirip pilatin takacaklardi.
Sonunda ameliyata girdi...
Ameliyat bir iki saat sürdü.Dilek kizkardesi ve teyzesiyle hastanenin karsisindaki parkta beklediler...
Hüseyin bey ameliyatin bittigini Firdevs' si odaya alacaklainin haberini vermisti.
Kizlar annelerinin acilarini bildigi için içleri parçalaniyordu.
Odaya getirince Firdevs hanim yine gözyaslarini tutamadi sarildilar Dilek ameliyattan çikan Firdevs'sin yaninda bir saat daha kalabildi sonra vedalasip Adana'ya gittiler...
Dilek annesini arayip soruyordu.Bir kaç hafta ablalari,kizi ve annesi ara ara yaninda kaliyor evi bosbirakmiyorlardi sürekli birileri yaninda kaloyordu.
Çünkü bu ameliyatin iyilesmesi bir kaç ay sürüyordu sabir lazimdi.
Firdevs hanim gezmek istedigi zaman Hüseyin beyin aldigi tekerlekli sandelyeyle evin içinde ihtayacini görüyor geziyordu ayagi alçidaydi.
Bir ay boyinca böyle devam etti
.Dilek de okullar tatil olunca Firdevs hanima bir hafta bakmaya gelmisti .Firdevs hanimin yüzü gülüyordu çok özlemisti ama ayaginin böyle olmasida onu çok üzüyordu.Doktora gittiler ayaginin iyilesme asamasinda oldugunu ve alçilarini çikaracaklarini söysedi...
Herkese hakkinizi helal edin bana iyi baktiniz diyordu.
Firdevs yavas yavas iyilesme sürecine girmisti.
Artik koltuk degneyiyle yürüyordu Hüseyin bey misafirin olmadigi zamanlarda onu gezmeye çikariyordu.
Aradan iki aydi gecti. Koltuk degneklerinide birakmisti mutluydu kimseye muhtaç olmadan herseyi kendisini. Yapmasida hosuna gitmisti.
Hayatta birilerine bagimli kalmak o kadar zor ki !
Bunu ancak yasayanlar anlar.
