Οι Πιο Τρελές Μας Εμπειρίες

Η λάθος πορεία

Σήμερα αποφασίσαμε με τον Χάρη και τον Αναξίμανδρο να πάμε βόλτα μακριά(από την αρχή του καλοκαιριού βγαίνουμε έξω τα πρωινά).Σκεφτήκαμε να μην πάρουμε την συνηθισμένη διαδρομή και να κατευθυνθούμε προς το Αιγάλεω,αλλά πριν από αυτό σταματήσαμε σε ένα μαγαζί για κάτι που ήθελα και όπως πάντα ο Χάρης άγγιζε τα πάντα και έλεγε συνέχεια:"Ααα ωω ααα τι ωραίο....πάντα ήθελα ένα βαποριζατέρ".Αφού επιτέλους φτάσαμε στο ταμείο περιμέναμε πολύ γιατί δεν είχαν ψιλά.Μετά απο ο Θεός ξέρει πόση ώρα κατηφορίσαμε προς τον Εσταυρομένο και μπήκαμε σε ένα στενό με την ελπίζα ότι θα πάμε στο Jumbo.(Ναι είμαστε τόσο ηλίθια)Μετά από κάποια λεπτά περπατήματος βγήκαμε στον Κηφισσό νομίζοντας ότι από εκεί πάμε σωστά.ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!.Γιατί συνεχίσαμε να πηγαίνουμε προς Πειραιά όσπου σε καποια φάση ο Χάρης άρχισε να κάνει σαν τετράχρονο που το είχαν παρει σε επίσκεψη και έλεγε συνέχεια:"Θέλω να πάω σπίτι μου,πονάει το κεφάλι μου,διψάω,εγώ δεν προχωράω άλλο"και άλλα τέτοια.Έτσι αποφασίσαμε να γυρίσουμε,αλλά οχι από τον ίδιο δρόμο.Ναι,μέχρι ένα σημείο η πορεία μας ήταν ίδια,αλλά δεν πήραμε πάλι το στενό όπου μας έβγαλε στον Κηφισσό,αλλά πήγαμε ευθεία.Ο Αναξίμανδρος είχε την ιδέα να πάρουμε παγωτό.[Να σημειώσω ότι είχε παρει ήδη,νερό,τσίχλες και μίλκο].Το παίρνουμε και προχωραμε.Σε ένα σημείο μας λέει:"Εεε εγώ νόμιζα ότι το παγωτό ήταν γεύσης φυστικοβούτηρου,αλλά αυτό είναι απλά πραλίνα".(Υπάρχει παγωτό με γεύση φυστικοβούτηρου στα περίπτερα?¿).Μετα από λίγο γκρίνιαζα εγώ για το παγωτό,γιατί ήταν απο αυτούς τους πυράβλους που στην μέση έχουν κεράσι(νομίζω) και περίμενα να έχει κερασι.(Ναι,εγω και ο Αναξίμανδρος βαριόμαστε να διαβαζουμε ετικέτες.Deal with it!)Οπότε εγώ το πετάω.Εντομεταξύ ο Χάρης απλά γέλαγε με την ηλιθιότητά μας και έλεγε"Μα καλά δεν διαβάσατε την ετικέτα?!".Ήταν ανυπόφορος.Την ώρα που πετούσα εγώ το παγωτό μου,το πέταξε(Το πάνω μέρος με το πολύ παγωτό) και ο Αναξίμανδρος,αφού το έτρωγε τόσο αργά,με αποτέλεσμα να λιώσει και πριν προλάβει να φτάσει στον κάδο να πέσει κατω).Έπειτα από αυτό,αυτοί οι δύο άρχισαν να τσακώνονται γιατί ο Αναξίμανρος είχε χαλάσει τα δικά του λεφτα,καθώς και του Χάρη.Ας προχωρίσουμε λίγο στην ώρα που αρχίσαμε να καταλαβαίνουμε ότι πάμε σωστα προς το σπίτι.Ήμασταν κοντά στα Public όταν ο Αναξίμανδρος ρεύτηκε και ο Χάρης αρχισε να λέει,πως πάντα αυτό κανει και ότι δεν έχει τρόπους.[Να σημειώσω επισης ότι δίπλα μας στεκόταν αρκετός κόσμος που περίμενε να ανάψει το φανάρι για τους πεζούς και μας κοίταγαν περίεργα].Όταν πια ξέραμε πολύ καλά που ήμασταν αρχίσαμε να πεινάμε και δώσαμε λεφτά στον Αναξίμανδρο για να πάει να μας πάρει κάτι,έφυγε και ξανάρθε με αδεια χέρια αφού μπέρδεψε 2 φορές τον δρόμο προς τον φούρνο που έχουμε περασει πολλές φορές.Έτσι αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί.Πήραμε να φάμε,φάγαμε,γελάγαμε και μετά από καμιά ώρα αποφασίσαμε να πάμε σπίτι.Μετα από κάποια πολύ βαρετά λεπτά πήγαμε σπίτι και καθήσαμε μέσα,στα σκαλιά της πολυκατοικίας μου,αφού στον Χάρη άρεσε η δροσιά που είχε.Ο Αναξίμανδρος είχε πάει λίγο στη δουλεια της μαμάς τους για να πιει νερό και δεν ήρθε ποτέ,αφου κάθισε πάνω μέχρι την ώρα που ήταν να φύγουμε.Να πω ότι ο Χάρης κι εγώ τον περιμέναμε με πετραδάκια για να τον τρομάξουμε στις σκάλες μου(ναι,ναι πανεξυπνο ξέρουμε....) και κάθε λεπτό έβγαινε λίγο(Ο Χάρης) για να δει αν έρχεται.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Συγνώμη που δεν είχα ανεβασει καποιο συμβάν εδώ και καιρό,αλλά δεν είχε γίνει κάτι ενδιαφέρος,για να αξίζει κεφάλαιο.Τέλοσπαντων,όπως καταλάβατε είχαμε μια δύσκολη μέρα.Ελπίζουμε να σας άρεσε γιατί εμάς όχι τόσο.Αν τη βρήκατε κάπως καλή αφήστε μας ένα ⭐ και ίσως τα πούμε σύντομα :^D.......