Nothing's what it looks like

Κεφάλαιο 1ο

Η Μέρεντιθ ήταν πανέτοιμη για μια ακόμη μέρα στο Ρόμπερτ Ε.Λι. Ήξερε πως μόλις πατούσε το πόδι της στο σχολείο όλοι θα θαύμαζαν την εμφάνιση της: απαλό μακιγιάζ, κάτασπρο φόρεμα, δύο παλάμες πάνω από το γόνατο, ψυλοτάκουνα μαύρα πέδιλα, και καλοχτενισμένα ξανθά μαλλιά. Το στυλ της συμπλήρωνε η μαύρη δερμάτινη τσάντα της. Φυσικά τα καταγάλανα μάτια της δεν έμεναν απαρτήρητα.

Μόλις μπήκε στην είσοδο η υποτιθέμενη κολλητή της, Ρετζίνα Τζορτζ ,την πλησίασε:

Ρ: Καλημέρα Μέρεντιθ! Καλά είσαι κούκλα σήμερα!

Μ: Γεια σου Ρετζίνα, ευχαριστώ, κι εσύ δεν πας πίσω.

Ρ: Ωω!Ευχαριστώ! Για πες τώρα, ποιο ήταν το τυχερό αγόρι που είχε την δυνατότητα να περάσει την ημέρα μαζί σου;

Μ: Κανένα...

Ρ: Τι;! Αποκλείεται! Με τίποτα!

Μ: Όχι αλήθεια λέω. Δεν είχα πολύ όρεξη να περάσω τον χρόνο μου με ακόμα έναν λιγούρη που νοιάζεται μόνο πως θα με ρίξει στο κρεβάτι!

Ρ: Ω, θεέ! Καλά δεν σε πιστεύω, υπάρχουν ένα σωρό κορίτσια που θα ήθελαν να είναι στην θέση σου, να σαν την Κάθριν Τζόουνς, που όλοι ξέρουν πως δεν έχει ελπίδα σε αυτόν τον κόσμο.

Μ: Μη μιλάς έτσι για την Κάθριν και για κανένα άλλο κορίτσι. Δεν ξέρεις τι κρύβεται πίσω από το κορίτσι που εμφανίζεται στο σχολείο.

Ρ: Καλά, καλά σκάω. Ωπ,να τα κορίτσια! Σκέψου γρήγορα μια ιστορία να πλασάρεις.

Μ: Πφφ, δεν καταλαβαίνω γιατί είναι τόσο σημαντίκο τι έκανα χτες!

Ρ: Εμμμ... ίσως επειδή είσαι η Μέρεντιθ Φορμπς;! Το πιο δημοφιλής κορίτσι στο σχολείο;!

Μ: Ε,ίσως να μην θέλω να είμαι πια!

Είπε η Μέρεντιθ και κατευθύνθηκε προς το κτήριο του σχολείου.

...............................

Γεια σας! Λοιπόν αυτή είναι η πρώτη μου ιστορία οπότε θέλω να δείξετε λίγο κατανόηση. Δεν έχω και εμπειρία στο να γράφω. Ευχαριστώ όσους θα την διαβάσουν! Κάντε σχόλιο, ΄μα θέλετε και βάλτε το πολύτιμο αστεράκι σας!