You're Still The One (Revising)

Simula

This is a work of Fiction. names, characters, business, places, events and incident's are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works from or exploit the content of this story in any way. Please obtain permission.
—————————————————

Simula

"Patreng, tara na umuwi na tayo."

Lasing na ako pero naririnig ko ang naiinis na boses ni Alex. Inaangat ko ang ulo ko at pilit na dinidilat ang aking mata pero wala na akong lakas dahil umiikot narin ang paningin ko.

"Come on, Alex. Nandito na tayo! I want it to be cleared, Hindi ba iyon pwede? Huh?" piglas ko sa kanya, dahil sa higpit ng kapit nya sa mga braso ko.

Bakat na bakat ang kamay ni Alex sa braso ko. Halos hindi na ako makalakad ng maayos sa sobrang dami ng nainom ko. Wala narin sa huwisyo ang pagiisip ko.

"Why don't you try to move-on, Patreng? Hindi yung laging ganito!" Iritadong sabi ni Alex.

"I can't!" wala sa huwisyo kong sagot.

Tumahimik na lang si Alex. Hindi na siya nagtangkang kumontra pa dahil alam niya na isa lang ang isasagot ko, At iyon ay ayaw ko.

Kahit kailan hinding hindi ko siya makakalimutan. His soul deserves in hell. Ilang beses ko na siyang nakikitang pinagtaksilan ako.

"Just wait for me here, Patreng. Magtatawag lang ako ng taxi para makauwi na tayo!" Giit niya at saka lumakad para tumawag ng masasakyan.

Gusto kong umiyak pero parang ubos na ang luha ko. Manhid na manhid na ako sa lahat ng ginawa niya sa akin. Im so tired being dumb, as always! I want it to stop. I want to be happy, very happy! But i can't...

I Gasp. Tinuwid ko ang aking pagkakatayo, kaso huli na nahihilo na talaga ako. Hindi parin bumabalik si Alex.

Hindi ko na kaya, umiikot na ang paningin ko. Dahilan para mawalan ako ng balanse na dahilan din para ikatumba ko.

Nagulat ako ng biglang may naramdaman akong kumapit sa aking baywang. At sinagip ako bago ako matumba at bumagsak sa sahig. A firm chest of a masculine body. Nakasubsob ang muka ko sa kanyang dibdib. A manly scent covered my nose. Napaka bango nito, na halos ikawala pa lalo ng aking huwisyo.

Umangat ako para harapin siya, napansin ko ang pagtataka sa mukha niya. He got deep and quiet eyes, he also got a pointed nose, his lips is red and thin, at parang ang lambot lambot nito.

He's wearing a fitted white long sleeves. His muscle looked tight and well-streched, halatang pastime nya ang maglagi ng gym.

Kinagat ko ang ibabang labi ko habang nakatingin sa kanya. His broad and masculine arm more defined when he gripped my hips tightly. Halos mawala ang pagkahilo ko dahil sa lalaking nasa harap ko ngayon.

"M-miss?" Husky voice coming from him.

Lapat na ang katawan ko sa kanya. Ang kamay ko ay nakapatong sa indolent at well-shaped niyang mga abs. Halos mapaso ang balat ko sa init ng katawan niya.

"Miss, Are you okay?" mahinahong tanong niya.

Ang mainit niyang hininga ay ramdam ko sa aking mukha. Nagtindigan ang balahibo ko. Una ang mabangong katawan nito at ngayo'y ang hininga naman nito. So mysterious but he is so entrancing. Kahit kailan hindi ako nakaramdam ng ganito sa isang lalaki. Not even with Sky!.