ONE NIGHT STAND (BBRAVE)

19

'Je ziet er weer super leuk uit, Loïs!' lachte Kaj naar me.

Ik bloosde.

'Met je lieve rode wangetjes... Die verdienen een kusje!' grijnsde hij.

Ik bloosde nog erger nadat Kaj zijn lippen op mijn wang had gedrukt.

'Jouw outfit mag er anders ook behoorlijk wezen...' grijnsde ik naar hem. 

Hij rolde zijn ogen: 'Geef je jezelf nu credits voor het kiezen van mijn outfit? Kan ik ook zeggen dat je er dankzij mij zo onweerstaanbaar uitziet... Al spijt dat je toch geen jasje mee hebt genomen, trouwens?'

Ik bekeek bij outfit. Ik had eerst een broek aangetrokken met een off-the-shoulder blouseje, maar volgens Kaj was dat te heet. Hij had erop aangedrongen dat ik mijn witte rokje met zwarte top aan moest trekken. En in die outfit stonden we nu te wachten voor de kabelbaan, die ons naar de berg Montjuïc ging brengen.

'Nee hoor, ik heb toch niet voor niks je grijze vest rond je schouder geknoopt?' lachte ik. 

'Oh, dus vandaar dat ik dat vest aanmoest. Je bent toch ook een profiteur, hè.'

'Kaj, je doet dit met liefde voor me. En we weten allebei dat je toch wel je vest aan mij zou geven als ik het koud krijg. Of niet soms?' vroeg ik bijdehand.

'Uhm...', lachte hij, 'Ik denk het wel, ja...'

'Daarom. Kom, we mogen erin.' zei ik, en trok hem mee naar de kabelbaan, en ging helemaal tegen het glas aanstaan, zodat ik het beste uitzicht had op de stad.

Het was werkelijk prachtig, je kon uitkijken over letterlijk de hele stad. Je zag de Sagrada Familia, het strand, La Ramblas en alle andere gebouwen die Kaj me nog ging laten zien. Ook zag ik Parc de la Ciutadella, met de prachtige fontein, waar we die middag hadden gezeten.
Ik stond met mijn rug tegen Kaj zijn borst geleund. Ik moest wel, aangezien iedereen nogal opgepropt in de kabelbaan stond, maar mij hoorde je niet klagen. Kaj had zijn zonnebril, die hem echt verrekt goed stond, even in zijn haar geschoven, zodat hij zijn gemaakte foto's even beter kon bekijken.

'En?', lachte ik, 'Gelukt?'

'Tuurlijk, duhhh!' lachte hij terug.

'Nou, die van mij zijn vet wazig door dat vieze raam.' mopperde ik. 

'Oh, maar dat is op die van mij ook, hoor.' Antwoordde hij onverschillig.

Ik keek hem niet begrijpend aan. Die jongen was af en toe echt niet te volgen.

'Maar jij staat er scherp en prachtig op, like always. Zijn we toch gelukt?' grijnsde hij. 

'Je bent echt te cheesy, Kaj...' mompelde ik in mezelf. 

'Dat hoorde ik! En ik weet dat je van mijn opmerkingen geniet, babe, ik zie het aan je gezichtje! Al honger?' antwoordde hij toen we uit de kabelbaan stapte.

We waren aangekomen op de berg, waar onder andere het Olympisch stadion was en heel parken en tuinen.

'Een beetje, maar nog niet heel erg. Hoezo?' vroeg ik hem. 

'Dan nemen we niet te veel tapas. Dit restaurant mogen we niet laten schieten, geloof me.' vertelde hij me.

Hij pakte mijn hand weer vast en trok me een restaurant/bar binnen. Nou ja, binnen, we liepen het terras op. Er was niet echt een tafel 'binnen': het was een groot terras met in het midden een soort overkapping waar de bar zat, en achter de bar de keuken. Kaj liep voor me en koos een plekje helemaal aan de rand uit. Ik stond perplex.