Up Side Down

Chapter 2-As if.

Chapter 2.

Nabasa ko mula sa kailailalim ng inbox ko. -.-" bullshit bakit ko nga ba kasi tinignan ulit yung convo na yun? Wala na nga ehh? Wala na.

Di na tuloy ako makatulog.

1:11 na ng madaling araw at nagugutom na ako.

Kanina pa akong 8 nagdinner, dinner na apple lang naman kinain ko kasi minsan talaga wala akong ganang kumain. -.-"

Nakakainis. Naiirita ako.

Kaya bumaba na lang ako at

Nanuod na lang ako ng movie habang kumakain--

Hay nako--a walk to remember, please. Wag kang ganyan. :'(

-----

"Ohhhhh myy. Shoooooot! Late na ako, Manaaaaang!!!!!!!!!!!!" Sabay tayo sa sofa.

Takbo ng dali dali si manang sa may entertainment room namin dito sa baba--

"Yes ma'm?"

Medyo nanginginig na sagot ni mamang...

"Manang naman, hindi mo ako ginising..." Sabi ko habang kinakamotkamot ko ang mata ko--kasi di ko madilat dahil sa muta galing sa pagiiyak ko ata to kagabi...

"Ma'm sensya na po. Kasi ang sarap ng tulog niyo at mukang wala pa kayong pahinga" malumanay na sabi ni manang..

"Nang, sa susunod kahit gaano pa kasarap ang tulog *hikab* gising niyo ako kasi mas importante pa din ang pagpasok ko sa school huh?" Sabi ko na lang rin na may tonong antok pa...

"Opo ma'm, sige kumilos ka na--baka mas lalo ka pang malate"

"Sige po-sa school na rin ako kakain"

Umakyat ako papunta sa kwarto ko at naligo sa CR doon--

Minadali ko na lang kasi, late na ako.

Di ko na rin pinatawag si manong driver, ako na lang magdrive para mabilis.

-----

Nang makarating akong school, nagpark ako takbo at derecho klase na. Buti na lang medyo mabait ang prof ko-- -.-"

Walang pake kung may absent o wala.. Ice to eh.

3 hours lecture-- sunog na sunog na pwet ko nito--

Paglabas ko ng classroom namin...

Sinalubong ako ng bestfriend ko--

"Hoy!"

"Poblema mo?" Nakahawak sa balakang ko at inaantok na tono kong sabi--

"Wala lang. Samahan mo ko." Sabi ni Lexon Aries Tanor Villacrusis, LA for short.

"Saan nanaman--" di na niya ako pinatapos at hinila hila niya ako atsyempredahil siya nga si LA Villacrusis, anak ng pating--lahat ng babaeng nadadaanan namin ehh napapatungin sa ugok na ito...hanggang sa makapunta kami sa tambayan namin--

Ang canteen.

Hiningal hingal ako.

Pahamak talaga sa buhay minsan tong lalaking to ehh.

"Ano naman gagawin natin dito, busog ako!" Sabi ko sakanya ng medyo maangas.

"Di ka naman kumain sabi ni manang eh" putcha. Stop acting like as if you care ALOT. Pero paano naman nito nalaman na hindi ako kumain-- at tinanong ko siya

"Eh tinawagan ako ni manang" pati si manang nahumaling sayo at nilalandi ka na rin niya? Pwe.

Pero sabagay sino ba naman ang hindi mahuhumaling sa isang kagaya mong napakalakas ng appeal sa babae--tall dark and handsome, yung pagka handsome mo pa bumbayin mga german style ba ang peg tapos yung mata british eyes lang ng konti haba pa ng eye lashes nito--tapos into sports and music pa--sino ba naman ang hindi?! Ehhh ako nga ehh--

7months nagpakatanga sayo, 7 months nagpakagago sayo, ako pa na bestfriend mo na lang ngayon-ibang babae pa kaya...

*snap* *snap*

"Aish. Huh? Ano ulit sorry"

Syempre nakatulala nanaman ako sa muka niya--

"Sabi ko tinawagan ako ni manang"

"Ah. Eh. Late na kasi ako nagising kanina" sabi ko sakanya habang nakatayo malapit sa table...

"Eh di kumain ka na ngayon, vacant ka naman eh?"

"Sige"

"Pero iiwan kita after kong umorder para sayo, kasi ano--kailangan kong pumunta--"

"Kay Kaye?" Di ko na siya pinatapos sa sinasabi niya--

"Ah eh oo ehh" sabay kamot sa ulo--

"Ah sige" nasabi ko na lang kasi wala naman akong karapatan ehh, WALA NA AKONG KARAPATAN PANG PIGILIN SIYA, sa dahilang--

BEST FRIEND NA LAMANG AKO...

-----

AN:

Kung nasayahan man kayo, nainis, o naboringan, magcomment lamang o kaya vote and be a fan. :) makakatulong ito sa paguupdate ko. Motivation din yun. :) maraming salamat! :)