Perfekcyjna Depresja

Rozdział Trzeci.

Dedykacja dla Mai
Mad POV
Czekałam na Alana chyba z godzinę. Po ubraniu się w za dużą czarną bluzę i szare legginsy i zeszłam na dół do salonu. Zobaczyłam, że siedział w telefonie, wiem, że ciekawość to pierwszy stopień do piekła, ale trudno. Skradałam się na paluszkach (no nie na głowie).
[Jakby ktoś nie wiedział co to znaczy POV, to oznacza z perspektywy kogos tam. ]
Zajrzałam przez telefon, ale chłopak usłyszał mnie i kiedy wychylałam się położył telefon na stolik i złapał mnie za ręcę. Wyszło tak, że siedziałam na jego nogach. Chłopak z sekundy na sekundę przybliżał się do mnie z sekundy na sekundę. Po 10-ciu sekundach jego usta były bardzo blisko moich. Za blisko. Po sekundzie jego usta dotknęły moich. Chciałam go odepchnąć, ale.. Nie mogłam. Po minucie oderwałam się od niego ponieważ nie miałam już powietrza. Moje policzki były już czerwone. Zerwałam się i pobiegłam do swojego pokoju. Znam go dwa dni, to się dzieje za szybko... Wróciłam do salonu mając nadzieję, że chłopaka już nie będzie.
Jednak siedział. Siedział i oglądał pierdolony horror.
- Wypad. - wrzasnęłam
- O co Ci chodzi? - powiedział
- Rozumiem, że dziewczyny które poznawałeś na GG po dwóch dniach wskakiwały Ci do łóżka, ale ja nie jestem dziwką, więc SPIERDALAJ. - wrzasnęłam
Nawet się na mnie nie spojrzał, wziął telefon fuknął i wyszedł.
Mad, nie jesteś dziwką. - powtarzałam sobie
Ale może, jak oddam mu się on... Będzie mnie kochał! Tak! Z tą myślą weszłam na GG.
Był online.
Kochanie... - napisał
Co. Co. Co. On mnie kocha..
W tym momencie zadzwonił do mnie.
- Cześć, mogę wpaść do Ciebie? Może zaprosisz przyjaciółkę? - powiedział
- Okej..

Gdybym wiedziała, nigdy bym tego nie zrobiła.
🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈🌈
Cześć. Przepraszam, że rozdział taki krótki, ale nie mam weny. To po co pisałam.. Bo dziś są urodziny Mai, maj friend <3. 4 sierpnia jakby co 😂. Pisałam ten rozdział dla niej.
ROZDZIAŁ NIE SPRAWDZANY