MY ANIME WORLD

PROLOUGE

" Anime isn't for kids. It is for the people who had an awesome personality and imagination. "

Yes, I admit. I'm one of the people who are addicted in animes. Every seconds, minutes and hours puro anime lang ang lagi kong iniisip. People say that animes is just for kids. I got pissed—I mean how dare them to say that anime is just for kids? what the heck! wala silang karapatan na laitin ang mundo ng anime. Kong cartoons ang pag-uusapan, okay lang matatangap ko pa kasi pambata naman talaga yun. Pero ang anime? No. It's a big NO.

" Onii-chan? may I ask? "

" What is it my little onee-chan? "

" Kong papipiliin ka kong saan mo gustong tumira, saan? real world or anime world? and why? "

" Well ... I choose anime world, why? because the world of anime is more magical and mystery. Mas gustuhin kong tumira doon sa anime world kesa tumira sa totoong mundo na puro naman kasulingan at kahirapan ang meron "

Doon ko napagtanto na mas maganda nga ang mundo ng anime kesa sa totoong mundo. Gusto ko din tumira sa anime world. Pero kailan? Paano? Mangyayari ba ang hinihiling namin ni kuya? Naalala ko na birthday ko bukas and I already know what is my wish in my 10th birthday.

" Little onee, birthday mo na pala bukas. What is your wish? "

" My wish is to live at the world of animes with you onii-chan "

Lumingon si kuya sa akin saglit habang nagmamaneho at nginitian ako. Hindi ko alam na yun na pala ang huling ngiti ni kuya na makikita ko. I didn't expect this to happen. Mabilis ang pangyayari. Dahil sa isang iglap ko lang. Biglang nagbago ang buhay ko.

" faster! ipasok niyo na yung bata sa ambulance! "

" pero paano yung lalaki? nasa loob pa siya ng sasakyan "

" eh ano pa yung tinunga-tunganga niyo? kunin niyo yung lalaki! "

" yes--- ahhh! nakakasilaw! "

" ahhh! ang sakit sa mata! ano ba ang nangyayari? "

" sir! sumabog na yung sasakyan! "

" puntahan niyo! dapat mailigtas natin yung lalaki! "

" sir! wala na pong pag-asa, umiilab na yung apoy. Sigurado akong sunog na ang katawan ng lalaki "

" hala sige dalhin na natin yung bata sa hospital, wala na itong malay "

Starting that day. Everything has change. Simula nung araw na iyun. Lahat ay nagbago. Pati yung sarili ko ay nagbago na din. Simula nung araw na nawala si kuya pati sarili ko nawala na din. Ni hindi ko na alam kong sino ako. Kong ano ba talaga ako. Yung totoong ako.

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Author's Note:

Paalala ko lang po sa inyo guys. Medyo malalim itong story nato maraming pasikot-sikot. Baka kasi maguluhan kayo dahil sobrang daming mysterious scenes pero kong naintindihan niyo naman yung flow ng story edi maganda pero kong hindi edi wow. Sige yun lang proceed na kayo sa chapter one. Arigato and enjoy reading.