Stuk klopt niet met vorig hoofdstuk, word nog herschreven :) excuses
Samen met de, nog, onbekende jongen loop ik naar een groot raam dat ik nog niet opgemerkt had. Als we op de vensterbank staan vraag ik me wat af
'Hoe komen we in nooitgedachtland?'
Zijn blauwe ogen ontmoeten mijn groene ogen,
'Vliegend, langs de 2e ster en naar morgen. Daar vinden we nooitgedachtland.'
Vliegen? 'Maar ik kan helemaal niet vliegen' zeg ik ongerust.
'Maak je geen zorgen Sophie, er word aan alles gedacht.'
De jongen haalt een beetje geelachtig lichtgevend poeder uit een buideltje dat aan zijn riem hangt.
'Elfenstof.' Legt hij uit 'ik zal dit over je heen gooien, als dat gebeurd is moet je aan iets vrolijks denken. Doe je ogen dicht, en vlieg.'
Zijn voeten komen van de grond en tot mijn verbazing vliegt hij. Zachtjes strooit hij het stof over me heen, het voelt warm, zacht en veilig. Ik word er gelukkig van.
' denk aan wat vrolijks, iets waar je blij van word' en dat doe ik.
Regen, die zacht op de ramen tikt terwijl ik lees bij de open haard, gelach, zo hard dat ik een sixpack voel opkomen, muziek waar ik rustig van word. Mijn ogen gaan open als ik van de grond opstijg en tegen het plafond aan bots. Een pijnlijk geluidje komt uit mijn mond en de jongen komt met een bezorgde blik in zijn ogen naar me toe. ' gaat het?' Ik knik en verman me.
Samen lopen we terug naar de vensterbank. Voordat we gaan vraag ik nog 'hoe heet jij eigenlijk?' De jongen reageert en dan vlieg ik weg, de donkere nacht in, met Peter Pan.
JE LEEST
Neverland ~ Dutch
FanfictionDoe je ogen dicht Voel je de wind Hij neemt je mee Je blijft voor eeuwig kind Sophie, Fluister ik zacht haar naam Ik weet Dat ze met de wind mee zal gaan Een ongeluk Ze slaapt voor altijd Samen met de wind Ben je haar voor eeuwig kwijt ...
