8.

81 6 1
                                    

Clara POV

Ongelooflijk. Gewoon één woord, ongelofelijk. Ze is dood, ze was gewoon in slaap gedaan. Ik had verdriet om niks. Want mama is er gewoon nog. Ze lacht, haar eigen lach. Ze kijkt me trots aan. Ze is gewoon hier, bij mij.

'Violetta?' Ik klop op haar deur. 'Kom binnen.' Hoor ik haar zeggen. Ik stap haar kamer in. 'Is er wat?' Ze kijkt op van haar dagboek. Ik knik en ga op haar bed zitten. 'Vertel.' Ze sluit haar dagboek. 'Zullen mama en papa ooit terug samen komen?' Vraag ik dan. 'Ik denk het wel, op de manier hoe ze naar elkaar kijken. Maar ze hebben tijd nodig. Angie is net terug, iedereen dacht dat ze dood was, we moeten ze gewoon tijd geven.' Ze legt haar dagboek op haar nachtkastje en neemt dan mijn handen vast. 'En als ze binnen een maand niet samen zijn, verzinnen we wel wat. Want ik wil niet dat jij word op gevoed door een vader of een moeder. Ik wil dat je door ze beide word opgevoed, want dat kan inmiddels.' Ze kijkt me lief aan. 'Dankje, je bent de zus ooit.' Ik geef haar een knuffel. 'Maar dat ben jij al.' Zegt ze als we loslaten. 'Zullen we wat gaan, samen?' Ze kijkt me aan. 'Welk?' Vraag ik. 'Dat mag jij kiezen.' Ze staat op van het bed. 'Ik zal graag nog eens naar het park gaan. Samen met mama en papa.' Ik sta ook op. 'Dan gaan we dat doen.'

'Gaan jullie mee naar het park?' Mama zit op de bank een tijdschrift te lezen en papa zit aan de eettafel op zijn laptop, vast iets voor zijn werk. 'Ja, leuk.' Mama legt haar tijdschrift weg. 'Jij ook?' Ik loop naar papa toe. 'Ik heb nog veel werk.' Zegt hij. 'Maar dat kan wachten.' Mama komt naar ons toelopen en slaagt de laptop van papa dicht. 'Hey.' Hij wilt protesteren maar als hij naar mama kijkt valt hij stil. 'Oké oké, ik ga al mee.' Hij staat op. 'Top.' Mama glimlacht. 'Nemen we brood mee voor de eendjes?' Violetta komt langs ons gelopen voor naar de keuken te gaan. Papa kijkt verbaasd. 'Wat kan ik geen eendjes eten geven? Of mogen alleen kleine kindjes dat?' Zegt Violetta wanneer ze terug is met een zak vol brood. 'Nee nee ik zeg niks.' Papa pakt zijn laptop en gaat die weg zetten in zijn bureau. 'Laten we gaan.' Mama pakt mijn hand en samen met zijn vieren lopen we het huis uit.

Ben terug thuis!!

Xxhaberl2001

Silence 2Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu