Hastane odasındaki desenli tavanı incelemeyi bırakıp 627383737 saattir tuvaletten gelememiş olan yoongiciğimi beklemeye devam ettim.
İçeri giren doktor ile kafamı hızla oraya çevirdim.
"Merhaba.Nasıl oldunuz?"
"Daha iyiyim.Teşekkürler"
Tam o sırada içeri yoongi girdi
"Biraz uzun sürdü.Özür dilerim."
Dedi ve dibimdeki koltuğu dahada yakınıma çekerek oturdu.
"Deliğinizde yırtılma vardı bay jungkook.Ama hallettik.Yani 'şimdilik' pek bir sorun yok.Sadece birkaç gün ilişkiye girmemenizi öneririm."
Dedi ve dışarı çıktı
"Ö-özür dilerim Jungkook.B-ben..Kendimi kaybetmiştim!"
Dedi ve elimi tuttu.Yüzünü ilk defa bu kadar soluk görüyordum.
"Özür dilerim jungkook.Sana daha iyi davranacağıma yemin ederim!"
Tebessüm etmeye çalıştım
"Artık ne önemi var ki?Bana bu kadar zarar vermişken..Aklımda hep piç yoongi olarak kalacaksınız bay-Ah..Sahip"
Göz yaşları heryeri ıslatırken ağlamasını izledim.Kin tutamayan bir insandım ama bu piçin yaptıkları unutulacak türden değildi hani..
Gözlerimi sıkıca yumdum
"O zaman kendinizi bana affettirin sahip?"
Kafasını koyduğu kolumdan çıktı
"Siktir!bir şansım var mı yani!?!"
"Evet"
Kahkaha attı ve dudaklarıma aniden minik bir öpücük kondurdu
"Teşekkürler jungkook."
"Ne demek sahip.Her zaman"
