the game

In Central park

de herinnering

ik herinner het Me nog heel goed, ik herinner me hoe ik samen met hem door Central park liep.

ik voel zijn hand in de mijnen terwijl de zon op mijn gezicht brand. "Kom dan gaan we naar het grasveld." Ik trek Jace mee en ren het grasveld op. Halverwege laat hij mijn hand los en rent op Me af. Hij pakt me vast om mijn middel en trekt me mee omlaag zodat we samen over de grond heen rollen. Ik eindig plat op mijn rug en Jace hangt boven mij, zijn handen allebei aan een kant van mijn hoofd. Hij laat zich zakken en ik voel zijn lippen op de mijnen gedrukt worden. Ik voel hoe mijn mondhoeken omhoog gaan. Hij komt weer omhoog en glimlacht terwijl hij me diep in de ogen staart. "Waar staar je naar?" Vraagt hij aan mij. "Naar jouw." "niet doen, jij bent veel knapper." "Jij maakt het gewoon te moeilijk om niet te staren." Daar heeft hij geen weerwoord op. Hij laat zich naast mij op de grond zakken en ik ga met mijn hoofd op zijn borstkas liggen. Ik luister naar zijn hartslag en ademhaling haling, ik weet niet hoelang ik zo gelegen heb. Ik weet wel dat ik word onderbroken door gelik. Ik kijk op en zie Scott staan. De Groote megelse herder kijkt Me met zielige puppy ogen aan. "Oke vooruit dan maar je mag hem hebben, voor nu dan. Hey Jason, word wakker. Je hond wil wandelen." Jace knippert met zijn ogen. Ik kus hem snel nog even. "Tot morgen Jacie." "Hmmm, tot morgen lekker ding." Ik sta op en loop weg. Als ik me omdraai zie ik hem staren en ik stuur hem nog snel een handkusje.

Ik besluit dat ik nog even blijf wandelen, maar ik weet dat de stemmen weer gaan beginnen als hij niet meer bij me is. Ik loop rustig rond alsof er niks aan de hand is. 'Jade.' Hoor ik fluisteren. 'Jade we zijn er weer.' Het is extreem warm, maar er loopt een koude rilling over mijn rug. 'Jade laten we er niet omheen draaien, we moeten terug.' "Waarom?" 'OMDAT WIJ HET ZEGGEN! DRAAI OM EN GA TERUG!' Ik grijp met mijn handen naar mijn hoofd terwijl er een verschrikkelijke pijnscheut doorheen gaat. Ik draai me om, bang dat de stemmen het nog erger zouden maken...