Anorexia

hoofdstuk 18

Ik word wakker en keek rond want ik wist niet waar ik was, Maar gelukkig weet ik het nu ik ben in het ziekenhuis in een eetstroornis kliniek.
Er kwam een zuster binnen en zei:' je mag morgen naar huis en gelukkig gaat het goed met je, maar je moet je wegen,kom'. Ik ging mee met de zuster en ging me wegen "je bent 40 kilo" zei de zuster. Maar opeens kwam er nog een dokter aan en hij fluisterde in de oor van de zuster.
De zuster zei:' We hebben slecht nieuws, je moeder is omgekomen bij een vliegtuig ongeluk'. Ik schrok me dood wat ik hoorde en ik huilde als een waterval, want mijn moeder is nog het enige die ik heb van de familie want de andere familieleden ken ik niet en helaas heb ik soms met hun contact. De zuster troosde me net zoals me moeder dat ook deed.

Na een tijdje moest ik eten en ik wou niet eten maar ik heb het toch gedaan. Emma kwam binnen bij me kamer en zei:' gecondoleerd met je moeder'. "Uhmm ik weet niet wat ik moet zeggen'' antwoorden ik verdriet.
Emma ging na 30 minuten weg want ze had een afspraak. Ik vond het niet erg ik wou alleen zijn maar dat kon niet want Rowan kwam binnen.
Hij zei:' gecondoleerd met je moeder, Maar ik heb het aan me moeder gevraagd en ze zei dat je bij ons mag slapen vind je dat een goed idee'?. "Ja dat kan" antwoorden ik.
Het was lekker rustig in me kamer en dat vond ik fijn.
Maar de stilte verbrak want mijn hart stond stil ik had een hart stil stand. Rowan drukte op het knopje en de zuster kwam eraan en reanimerde me. Ik kwam langzaam weer terug en ik voelde me zwak.