Deli Gömleği

Şirketteki en güzel 20 kıza ‘Odama gelecek ilk 3 kız ile sevişeceğim’ diye mail attım. Mail’in gönderilenler kısmında hepsinin ismi yazıyordu ve her biri bu isimleri görebiliyordu. Maksat birbirlerinin isimlerini görüp rekabet duygusuna kapılmaları, ‘o benim olmalı’ hırsıyla odama koşmalarıydı. Bu dahiyane fikir için kendimi tebrik ettim ve gülümseyerek odamın kapısına doğru ilerledim. Açık kapının çerçevesine koridorun başını görebilecek şekilde yaslandım. Kollarımı göğsümün üzerinde kavuşturdum. Çok akıllı adamım ben diye geçirdim içimden. Birazdan çığlık çığlığa saçların yolunduğu, çelmelerin takıldığı, dirseklerin ısırıkların havada uçuştuğu bir curcuna ile içeri gireceklerini düşünüyordum. Bunu hak ettim dedim kendime. Bu yaşıma kadar yıllarca çalışmıştım. Ülkenin en yüksek puanlı bölümünü dereceyle bitirmiş, yüksek lisansta yılın tezi ödülüne layık görülmüş, doktora yeterlilik sınavında tam puan almıştım. Yıllardır bir şirkette gece gündüz demeden üç kuruşluk adamların altında çalışıyordum. 4 gün kadar önce 4 senelik kız arkadaşım tarafından aldatılmıştım. Bunu öğrendiğimi bilmiyordu, bağırıp çağıracak enerjiyi bile bulamıyordum kendimde. Ama şimdi her şeyden, herkesten intikam alma zamanıydı. 20 kız benim uğruma, ilk 3’e girmek için savaşacaktı. Geliştirdiğim bu teknik kız tavlama sanatında bir devrim olmalıydı. Yüzyıllar sonra dahi ismimle anılacak bir taktik olabilirdi bu belki de. Ama öyle olmadı. 5 dakika kadar beklemiştim ve koridorda çıt yoktu. Allah Allah acaba bilgisayarda bir sorun mu var mail mi gitmedi diye düşünmeye başladığım sırada asansörün kapısı açıldı ve güvenlikten Nihat abi ile müdürü Mustafa Bey’i gördüm. Onları görünce benim moralim bozuldu. Suratım asıldı. Ben bu adamlara mail göndermedim ki niye geldiler dedim içimden. Arkalarında iki tane de beyaz gömlekli adam dikiliyordu. Birinin elinde kocaman bir şırınga vardı, diğeri ise iki avucunun arasında çok uzun kollu bir gömlek tutuyordu. Doktor olduklarını hemen anladım. Kattan biri hastalanmıştı anlaşılan. Ona iğne yapıp, üşümesin diye gömlek giydireceklerdi. Endişelenmiştim. Yanıma gelmelerini beklemeden onlara doğru koştum ‘Hayırdır Mustafa Bey. Biri mi rahatsızlandı?’ diye sordum. ‘Korkma hiçbir şey yok. Kimse sana zarar vermeyecek’ dedi. Ne zararı yahu ne saçmalıyor bu adam dediğim anda bana bir rahatlama gelmişti bile. Gerisini hatırlamıyorum. Gözlerimi açtığımda buradaydım.