Ik wil je nooit meer zien! Ik hoef niet meer met jou in één huis te wonen! Ik kom net van school en natuurlijk is er ruzie en geschreeuw dit keer van me ouders. Ik besluit om een snack te pakken en boven gelijk met huiswerk te beginnen. Zo eindelijk rust. Ik ga aan me bureau zitten en pak me boeken uit me tas, eerst begin ik met wiskunde, ik stop me oortjes in me oren zodat ik het geschreeuw niet hoor en niet afgeleid wordt. Als ik me huiswerk af heb voordat me broers komen wordt ik ook niet gestort. Zo me huiswerk is af dan ga ik nu kijken of het ruziën gestopt is en kijk ik of broers al thuis zijn. Gelukkig me ouders schreeuwen niet meer tegen elkaar me moeder is aan het koken en me vader kijkt tv. Verder eten me broers bij hun vrienden behalve één van hun dan die eet gewoon thuis. Als we aan tafel zitten te eten is iedereen stil en me ouders die praten of kijken elkaar niet eens aan. Bij zulke dagen denk ik altijd ik kan beter gewoon weg gaan maar ik hou me in. Want als ik zou weglopen weet ik niet waar ik heen moest want ik heb geen familie leden die dicht bij wonen. Ik zou wel naar me oma kunnen maar dan zou ik met de trein moeten maar ik blijf eerst nog gewoon thuis om te zien hoe het verder gaat.
De volgende ochtend staat rosa weer vroeg op voor school. Ik hoop dat er geen ruzie is en geschreeuw wanneer ik thuis kom, en als het tijd is om mijn huiswerk te maken dat ik niet wordt afgeleid of wordt gestort maar we zullen het zien. Het is het 5e uur en dat is Engels ik ben best goed in Engels gelukkig. Wel jammer dat ik vandaag wel meer uren moet naar school dan normaal maar ik ben tenminste van huis af. Ik heb echt geen zin om straks naar huis te gaan want ik ben bang dat me ouders nog steeds ruzie hebben als ik eerlijk ben vind ik dat ze moeten scheiden want dan is er tenminste geen ruzie meer en dan gaan me broers waarschijnlijk bij me vader wonen en dan heb ik ook me rust, en hebben me broers en ik ook minder ruzie natuurlijk. Maar dat zal waarschijnlijk niet gebeuren want de ene keer Willen ze scheiden en de andere keer zijn ze weer smoor verliefd ik snap dat echt niet hoor de dag ervoor wilde ze elkaar nog vermoorden. Maar ja als ze mij er maar buiten houden. Natuurlijk hou ik van me ouders en van me broers maar ze werken me bijna altijd op me zenuwen of ze zetten me voorschut of ze hebben ruzie en dat vind ik nou zo jammer want ik heb al geen vrienden maar ik probeer ze wel te krijgen. Dus het is niet zo dat ik ze haat! TRINGELINGELING zo dat was de laatste bel. Alleen nu moet ik ook nog een half uur door de regen naar huis fietsen en thuiskomen met ruzie. En ik had het al voorspeld ik kwam net thuis met 2 ruziënde broers maar ik negeerde hun en ging muziek luisteren dat hielp gelukkig maar naar een tijdje greep me moeder in en me vader en me moeder stond niet aan de zelfde kant van me vader dus begonnen hun ook met ruzie maken,lekker gezellig is dat maar niet heus ik rende me kamer binnen en begon in me dagboek te schrijven. Ik schreef wat er was gebeurd ik ben blij dat ik toch me hard kan luchten in me dagboek.
De volgende ochtend begint er in de ochtend al ruzie te ontstaan. Dan ontploft te bom in me ik spring tussen me broers en ouders in en ik schreeuw STOPPEN NU!!! Opeens was het stil snappen jullie het dan niet jullie kunnen alleen maar negatief zijn en ruzie maken ik kan niet eens normaal ontbijten zonder dat geschreeuw van jullie. Ik wil dat we een normaal gezin zijn zonder ruzie en geschreeuw en jullie dat niet kunnen ga dan scheiden dan hebben jullie ook geen ruzie meer en kunnen wij gewoon naar school zonder dat we bang zijn dat als we na school naar huis komen met ruzie. Dan zegt me moeder ik snap hoe je je voelt maar je vader en ik houden oom van elkaar soms hebben we wel een beetje ruzie maar daar moet je maar mee leren leven Rosa. Toen me moeder dat zei werd ik woedend ik legde me ontbijt neer pakte mijn jas en tas en ging naar school. Naar school kwam ik weer thuis met ruzie ik had al mijn spullen gepakt en was vast besloten om die nacht weg te lopen ver van me familie vandaan en een nieuwe familie te gaan zoeken ik was er helemaal klaar mee ik wilde ze nooit meer zien!!! Eindelijk het is nacht ik heb net al mijn spullen in gepakt en een briefje op mijn bureau achtergelaten, ik was zo blij dat ik van hun af was en dat ik weer een nieuw leven kon leiden. Ik had voor de zekerheid wel geld meegenomen zodat ik altijd de trein kon pakken om naar me oma toe te gaan maar ik wilde even van alle familieleden weg gewoon even rust dan zie ik wel wat er dan gaat gebeuren. Ik was eerst even aan het denken waar ik vandaag zou slapen, ik wist niet eens of ik zou gaan slapen misschien ging ik wel de gele nacht lopen. Na een tijdje lopen kwam ik in een dorpje uit ik besloot om even in een bushokje te gaan slapen.
De volgende ochtend kocht ik wat broodjes en müsli repen bij een winkeltje en wat snoepjes ik at mijn ontbijt en begon weer verder te lopen. Ik liep en ik liep maar door totdat het weer avond was dag in dag uit. Op een avond vond ik een camera op een houten bankje ik keek het bandje en zag naar mijn grootste schrik dat iemand mij had bespioneerd ik zag hoe ik aan het lopen was. Wanneer het bandje was afgelopen keek ik om me heen of er nu ook iemand aan het filmen was, maar ik zag niemand en ik hoorde ook niemand. Ik werd er een beetje bang van dus besloot ik naar een treinstation te gaan on naar me oma te gaan. Alleen ik wist niet waar het treinstation was dus ik bleef maar zoeken voordat ik het wist was het weer ochtend. Ik had de weg gevraagd aan een paar mensen alleen ik vond hem nog niet ze stuurde me allemaal een andere kant op, en ik wist dat ik hier niet veilig was en dat ik snel naar een familie lid moest. Oo was ik maar gewoon thuis gebleven wat nou als iemand me wil vermoorden! Alleen al bij de gedachten zat ik te trillen. Even later kreeg ik een berichtje binnen ik pakte me telefoon uit me zak en las het er stond: oost west thuis best was je maar niet van huis geweest hé eigen schuld als ik je vind reken ik met je af... Ik werd heel erg bang en kreeg een paniek aanval voordat ik het wist viel ik flauw na anderhalf uur kwam ik weer bij en zat ik in een vreemd huis ik werd bang misschien is dat we de gene die me wil vermoorden... Ik keek rond alleen als dat die gene was zou ik wel vastgebonden zijn dacht ik maar dat was dus niet zo. Op een gegeven zmoment zag ik een meisje met twee vlechtjes en sprietjes ze leek me best wel aardig. Ze hete Lori en was net zo oud als ik. Toen ze vroeg waarom ik flauwviel legde ik het hele verhaal uit. Ze had erge medelijden met me en begreep het. toen zei ze ik ga je helpen om je naar je oma te brengen. Ik was haar erg dankbaar dat ze me wilde helpen.
