Everything has changed

Mirte p.o.v

Riiinnnggg!
Aah eindelijk klaar met school, de herfst vakantie is begonnen en ik kan niet wachten om leuke dingen te gaan doen met mijn vriendinnen.... oke wie hou ik voor de gek, ik kan eindelijk Mn slaap in gaan halen die ik de afgelopen periode heb gemist. School geeft zoveel stres. Ik liep naar de parkeerplaats toe waar ik Mn auto had geparkeerd. Ik ben een geluksvogel laten we zeggen ook al ben ik 17 ik rijd in Mn eigen auto zonder dat er een volwassene naast me zit om toezicht te houden. Ik stap in en zet het volume hoog van de radio. Wat hou ik van muziek, muziek is altijd al Mn passie geweest. 'En dan nu een gevoelig liedje vinden we niet?' 'Ja, dit is zeker een gevoelig nummer laten we goed gaan luisteren naar de tekst.' Ik ben benieuwt welk nummer er nu weer komt, de afgelopen tijd zijn er alleen maar sad songs. Lekker matchend met Mn gevoel. 'Your hand fits in mine like its made just for' click. Snel zet ik de radio uit. Nee nee nee! We gaan niet naar one direction luisteren echt totaal niet zelfs. Als ik er al aan denk krijg ik het benauwt en ik wil geen paniek aanval krijgen. Ik rijd in stilte verder naar huis toe, geen zin meer om muziek te luisteren. Ook al is het Mn passie het was leuker met hem...

Als ik thuis aan ben gekomen voel ik een onprettige sfeer hangen. Ik zie mijn moeder zitten met dr rug naar me toe. ' Uhm hee mam.' Probeer ik er zo vrolijk mogelijk uit te krijgen. Jammer genoeg was het niet echt overtuigend. 'Hee schat, hoe was school?' Ik bestudeer haar gezicht. Het valt me nu pas echt op hoe uit geput ze er uit ziet. Het lijkt alsof ze dagen niet geslapen heeft. 'Ja, school is school he. Ben blij dat ik vakantie heb.' Ze glimlacht naar me, maar die verdwijnt ook weer snel. 'Mam? Wat is er?' Ze pakt haar glas met water en neemt een slok. 'Je vader en ik hebben besloten dat we gaan verhuizen naar London en jij gaat mee.' Vol verbazing kijk ik haar aan. Is dit echt? Of maakt ze een grap? Het is al lang geen 1 april meer. Ik begin te lachen. 'Zo daar had je me even, ik dacht dat je serieus was.' 'Ik ben ook serieus, en we vertrekken morgen dus als ik jou was zou ik maar beginnen met inpakken.' En zonder verder iets te zeggen staat ze op en loopt ze weg. Vol verbazing kijk haar na. Het duurde even maar het komt eindelijk binnen. IK GA VERHUIZEN NAAR LONDON!? NAAR LONDON!? Normaal zou ik het kunnen accepteren maar niet na waar ik laats ben achter gekomen. Ik met mijn stalkerige gedrag ging opzoeken waar Niall woont, en laat dat nou net London zijn. Dit is niet oke. Echt verre van oke. 'Mama, hoe denk je dat ik dit moet gaan doen?' Schreeuw ik naar de woonkamer. Ik hoor zacht voetstappen sloffen naar de keuken. 'Hoe je wat moet doen? Je spullen in pakken? Dacht dat je wel wist hoe dat moest.' Ik kijk haar zonder emotie aan. ' ben je serieus? Je hebt nooit gedacht aan, wat nou als Mirte Niall tegen komt in de stad of iets in die richting?' Ik zie dat dr gezicht bleek word. ' ja als je hem ziet zeg je toch gewoon hallo beetje small talk.' 'Small talk? Ben je serieus? Ik heb hem al heel lang niet meer gesproken en ben echt heel erg kwaad op hem. Kwaad is niet eens het goede woord. IK BEN WOEDEND.' Ze wordt nog bleker dan dat ze al was. 'Ja je vogelt het maar op een manier uit, wij gaan verhuizen klaar.'

Met een mond vol tanden kijk ik haar aan. Miljoenen emoties razen door mijn lichaam. Waarom kan mijn vader nou niet gewoon naar Nederland komen? Wij zijn met ze tweeën en hij is alleen. Ik heb mijn sociale leven hier. Hoe kunnen ze me dit aan doen.
Stampvoetend loop ik naar boven. 'Mirte! Wacht nou even.' 'NEE.' Schreeuw ik snauwend. Snel ren ik naar boven en laat me op mijn bed vallen waar ik in tranen uit barst. Natuurlijk verhuis ik naar London alsof ik niks beters te doen heb. Mijn vriendinnen moet ik missen hier, maar heb wel de kans om Mn ex beste vriend tegen te komen. Echt waar, wat had ik het mis. Ik ben verre van een geluksvogel!

Ik heb er nooit over kunnen praten... ik heb nooit werkelijk echt kunnen zeggen wat ik voelde. Ja ik heb gepraat met mijn moeder en ja ik heb geprobeerd Mn gevoelens op te schrijven, maar het lijkt niet te werken. In plaats daar van heb ik verlatingsangst en paniek aanvallen. Zulke dingen hoor je met je beste vrienden te delen. Het is iets waar je over kan praten met je maatje. Maar wat nou als je maatje het hele probleem is? Niall was mijn maatje. Na al deze jaren denken ik nog steeds aan hem. Vraag ik me af wat had ok anders kunnen doen. Ik kan niet zeggen dat ik over hem heen ben, maar wel dat het iets beter ging. London is ook best groot dus wie weet kom ik hem niet eens tegen.
Ik moet dit echt tegen Rachel zeggen, ze is een van mijn weinige vriendinnen die ik heb

"Heey rachel,

Ik ga verhuizen:("

ik hoor gepiep. ik heb een whatsappje terug van rachel.

"Jammer waar ergens in Nederland en wanneer? x"

"Ik ga niet in nederland meer wonen, maar in London! en ik vertrek morgen, dus zou je alsjeblieft vanavond willen komen?"

"OMG! ja natuurlijk, ik kom er nu aan, maar een voordeel. je kan One Direction zien!"

"-.- heel grappig je weet dat ik One Direction niet mag."

Rachel is een huge directioner, ik geef toe de muziek is goed. Maar het geeft ongeluk. Ik heb Rachel eigenlijk nooit het verhaal echt verteld over Niall. Ze is wel een goede vriendin maar niet echt het maatje waar ik alles aan kan vertellen.

"HAHAHAHA, niet zo chagi doen mirte. waarom mag je ze eigenlijk niet?"

"Weet niet ze zijn zo arrogant."

"Hoe kan je dat nu weer weten? volgens mij is Niall echt een schatje."

Waarom moet ze het hier nu over hebben? In tegenstelling van rachel ben ik totaal geen Directioner.

"Ow die is het ergst!"

"Nou ja ik zie vanavond wel of nu? weet ik nog niet.... Grapje ik kom nu! tot zo!"

"Tot zo!"

Ik loop snel naar beneden om wat drinken en eten klaar te zetten voor zo, want echt niet dag ik beneden ga zitten met mijn moeder. Ik ben nog steeds boos. Als ik beneden ben kijk ik vol verbazing rond. Alle meubels zijn al weg! Ze hebben er echt haast mee. Ze wilt hier echt te graag weg. Over wat Rachel zei... Niall is echt een schat ik zou het graag willen ontkennen maar kan het niet. Hij deed alles voor me, maar ook echt alles. Wij hadden die vriendschap als wat je in films ziet. Jammer dat het zo moest lopen en dat hij zijn ware zelf heeft laten zien. Mijn ogen landen op Mn moeder die tegen de rand van het aanrecht staat. Er is nog iets mis, ik zie dat het haar van binnen op vreed gewoon. Hoe langer ik naar haar kijk hoe zenuwachtiger ik word. Dit kan niet goed zijn. Het enige wat ze doet is staren naar de grond, ook al ben ik boos op dr ik kan Mn moeder niet zo aanzien.

'Mam? Is alles wel oke? Je ziet een beetje wit.' Ze kijkt me lang aan. Te lang. Ik zie tranen in dr ogen opwellen. ' ik uhm moet je wat vertellen.' Ik kijk dr scheef aan. Nog meer vertellen? Ik dacht dag dit het nieuws van de dag al was. Het geeft me oprecht echt de kriebels. Mijn moeder is nooit zo echt nooit. 'Het komt door mij...' vol verbazing kijk ik haar aan. Ze zoet de vraagtekenins in mijn oven en begint verder te praten. 'Het komt door mij dat Niall geen contact meer met je opnam.' Ik ben nu nog verbazender dan dat ik al was. Hoe kan dat nou weer door haar komen? 'Doe niet zo gek. Dit was Niall zijn keuze.' Ze kijkt me aan. ' nee, ik heb een hele grote fout gemaakt. Ik heb iets heel doms gedaan.' Er is een lange stilte voor dat ze weer verder praat. 'Ik heb gezegt dat je dood bent.' Mijn mond valt open. Dit kan niet waar zijn. Als dit echt waar is dan dan dan 'AAAAAAAAAH!' Schreeuw ik uit. 'Dit kan je niet menen.' Vol ongeloof staar ik haar aan. Schamend kijkt ze weg. 'Voor dat je nog bozer word laat het me uitleggen. Ik wist dat Niall ooit je hart ging breken maar wist nog niet hoe. Toen hij mee deed aan the x factor wist ik dat hij minder tijd voor je ging hebben en dat hij belangrijke dagen ging missen zoals je verjaardag of jullie geluksdatum. En om jou te beschermen heb ik zijn moeder gebelt en gezegt dat je een auto ongeluk hebt gehad en dat je overleden bent.' 'WIL JE ME ZO GRAAG DOOD HEBBEN? WIL JE DAT IK ECHT VOOR ALTIJD WEG BEN? JE BENT DIT KEER ECHT TE VER GEGAAN!'
Ik ren naar boven en plof voor de tweede keer vandaag op bed. Alles was haar schuld! Al die tijd heb ik gedacht dat Niall zich te goed voor mij voelde. Al die tijd voelde ik me in de steek gelaten. Hoe kan je zo zijn! Dit gaat me de pet te boven! Dit kan niet waar zijn.

"Klop klop" "wie is daar?" "Rachel" Rachel wie?" "Rachel die afscheidt van je komt nemen."

** dus... dit is echt heel lang geleden, ik denk wel 5 jaar. Sorry dat het zolang heeft geduurd met alles. Ik heb besloten om de hoofdstukken te herschrijven en kijken wat beter kan. Ik hoop dat ik het boek nu gewoon af ga maken xoxo. **