Everything has changed

sad

mirte p.o.v

als ik mn zonnenbril op doe, begint mn moeder opeens tegen me te praten. 'weetje mirte, ik had liever niet dat je met niall omging.' ik rol met mn ogen. 'hoe kan je dat nu weer zeggen. hij is mn beste vriend!' ze haalt haar schouders op. 'zullen we even naar the starbucks gaan?' ik zeg niks maar loop gewoon die kant op. we bestellen wat een gaan zitten. 'weetje wat ik nog het ergste vinbd?' 'ja, dat ik het zo lang voor je verzwegen heb en dat ik heb gezeght dat je dood was.' 'nee.' 'niet?' zegt ze verbaasd. 'nee niet nee. het ergste vind ik nog wel. dat we naar london zijn verhuisd en niet naar Ierland waar ik met maura had kunnen praten. dan zou alles makkelijker zijn geweets, maar nee daar heeft mn moeder niet over na gedacht.' schreeuw ik. 'mirte, praat eens wat zachter. iedereen kijkt naar ons.' 'boeien, ze kunnen toch niet verstaan wat ik zeg. en al zouden ze dat wel kunnen. dan weten ze meteen wat voor een slechte moeder je bent. ik kan het ook nog schreeuwen in het engels hoor. MY MOTHER TOLD MY BEST FRIEND THAT I WAS DEAD! mijn moeder trekt me terug en sleurt me  de winkel uit. 'moest dat nou he mirte!' 'ja dat moest ja!' 'iedereen keek mij geschokt aan.' 'en dat boeit mij wat denk je?' lang blijft het stil aan haar kant, 'nee dat dacht ik dus ook.' 'weetje mirte, als je geen respect hebt voor je moeder zoek je het maar uit. ik ga weg en je komt er bij mij niet  meer in! hier heb je geld en zoek het maar lekke uit!' snel loopt ze weg. ik geen respect hebben voor mn moeder? ze bedoelt zeker. zij geen respect hebben voor mij! dat mn moeder me alleen achter zou laten in engeland verbaasd me niks, ze is echt slecht. normale moeders zouden dit nooit doen. een vrouw komt naar me toe. (nu doe ik weer alles wat engels is doe in nederlands.) 'ik hoorde wat ze zei tegen je in starbucks, gaat alles oke met je?' ik haal mn schouders op. 'ik weet het niet.' 'meisje, waar is je moeder nu?' 'ik weet het niet, ze is weg gelopen heeft me achter ge;aten en heeft geschreeuwd dat ik maar voor mezelf moest zorgen.' 'ach kind, kom maar bij mij wonen hoor.' de oude vrouw kijkt me hoopvol aan. wow wat me opvalt die blauwe ogen net zo mooi als die van niall. niet aan denken nu mirte. 'oke, ik wil met u mee.' ze lacht. 'oke, ik ben hier alleen wel om mn kleinzoon op te zoeken. normaal woon ik in ierland.' mijn hart klapt. ik denk al te weten waar ik haar van ken. volgens mij is zij de oma van niall. wow dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. dit is echt toevallig. ik blijf wat voor me uitstaren tot dat ze de stilte vergeet.

'weetje, we hebben elkaar nog helemaal niet voorgesteld, al doe je me wel aan iemand denken.' ik kijk op. 'ik ben-' 'u bent tresia?' onderbreek ik haar. 'omg kind dan bent jij mirte?' een lach siert op mijn gezicht. 'maar dat kan helemaal niet je bent dood toch? ben ik nu in de geesten wereld? ben ik ook dood? is jou moeder ook dood? en al die mensen dan, ziet zo de geesten wereld er uit?' ik grinnik. 'nee, ik ben niet dood.' zeg ik zacht. 'je weet dat je me gewoon oma kunt noemen he?' ik knik ja. 'vertel me je verhaal, mirte.' 'm'n moeder.. ze heeft er voor gezorgd dat ik niall nooit meer zag door te vertellen aan Maura dat ik dood was. toen Niall op tour was, hadden we eerst nog veel contac. maar daarna niet mee. ik was zijn nummer kwijt en hij belde me niet meer. eerst dacht ik dat net aan Niall lag. maar nu niet meer. mn moeder zei tegen mij dat Niall me nooit gemogen heeft. ik was er kapot van. ik dacht dat alles zijn schuld was, tot 2 dagen geleden. mn moeder vertelde me dat we gingen verhuizen. eerst was ik natuurlijk boos en wist ik nog niks. toen ik even later weer naar beneden ging zat mijn moeder als een koe voor zich uit te staren, ik wist meteen dat er iets fout was, en toen vertelde ze me het.' 'wow mirte dat is erg vervelend.' zegt ze als ik mn verhaal heb afgerond in de taxi. de tranen staan iin haar ogen. 'niall komt over een paar uur naar mij toe. als jij dan een verrassing bent hoop ik dat hij weer wat vrolijker word.' niet begrijpend kijk ik haar aan. 'hoe bedoelt u. weer wat vrolijker word.' 'sinds dat jij weg bent is hij echt heel verdrietig en vind hij niks meer leuk, en geloof me ik word er ook verdrietig van, en aangezien dat hij al een paar jaar depressief is.' 'wow wat. depresief.' 'ja, jij mist je zo erg, hij vond het vreselijk toen hij zelfs niet bij de begravennis kon zijn zijn, hij wilde altijd jou grafsteen bezoeken maar je moeder had niet door gegeven waar jou grafsteen eigenlijk was. blijkbaar nergens want je zit naast me, en ik ben er echt heel blij om!' ik lach, 'ik ben ok echt heel blij dat ik nog leef, en ik ben echt heel heel heel erg blij dat u mij gevonden heeft. zonder u as niall depresief gebleven.' ze knikt verdrietig. 'hij dacht aan zelfmoord meisje. hij houd veelste veel van je.' ik schrik. 'z z z zelfmoord.' ze knikt. 'ik heb een idee. ik ga niall bellen en jij bent echt helemaal stil.

'hallo met oma.' 'hee.' klinkt er een droge depresiefe stem aan de andere kant van de lijn. de stem van niall die ik zo erg gemist heb. ik barst in tranen uit. maar wel zacht zodat hij me niet kan horen. 'niall, ik heb een verrassing voor je.' 'oma ik vind het echt lief van u dat u zich zorgen maakt om mij en zo, maar sinds dat mirte dood is.' hij stopt even met zn zin. de tranen blijven door stromen. ik hoor een lange snik op de achtergrond. 'sinds dat ze weg is , hou ik nergens meer van.' 'maar kind toch, oma heeft echt een leuke verrassing voor jou.' spreekt ze in de derde persoon. 'ik kom over een half uurtje al naar het vakantie huisje, waar die ene kamer van mirte ook is.' weer een snik. die jongen breekt mn hart. ik heb hem zo lang al niet gehoord en nu hoor ik hem , doet het me pijn om hem zo te horen. 'die verrassing is daar ook.' 'oke zie ik u dan, dag oma.' 'dag nialler.'

en toen hield ik het niet meer. ik huil echt heel hard. met lange snikken en harde snikken. 'meid over 15 minuten komt niall.' spontaan krijg ik een lach op mn gezicht. ik droog mn tranen af en ga naar mn kamer waar ik al heel lang niet meer ben geweest. zacht laat ik mijn hand gaan over de spullen die er staan, sommige kleding stukken liigen er nog van mij op de grond.

sneller dan verwacht ging de bel, daar zal je niall hebben. ik neem nog even de tijd als ik stemmen hoor 'oma vind u het goed als ik nog een keer boven ga kijken.' 'ik vind het goed schat.' ik pak een shirt op en snuif er in. het ruikt niet meer zo als vroeger. 'laat dat shirt onmiddelijk los. wie denk je wel niet wie je bent.' de tranen springen in mn ogen. ik draai me om. nialls ogen worden groot

'nee dit kan niet.' fluisterd hij