Sorry | Meanie

Wonwoo's

Here we go again.

Sa araw-araw na ginawa ng Diyos sa buhay ko, kailan ba magagawa yung araw na hindi ako bubulabugin ng isang Kim Mingyu?

"Wonwoo hyung!"

"Mingyu can't you just?! Akala ko ba napag-usapan na natin to? I'm not into having another special relationship with you so please."

"Hyung, napag-usapan na natin to. I'm not giving up so tara na. Baka malate pa tayo." He said at hinila na ako papunta sa bus stop.

He's like this ever since I broke up with him. He doesn't want to leave me alone since then. Nakakainis. Nakakairita.

'Cause he's making me realize that I'm still inlove with him and it's still him. Kaso hindi pwede. Hindi pwede.

Pagkapara niya ng bus e sumakay agad kami. Umupo ako sa bandang bintana at tumabi naman siya saakin.

Maya-maya e naramdaman ko yung balikat ko na bumigat. Nakita ko na humiga pala siya sa balikat ko.

Pinabayaan ko nalang.

I missed this too. I miss everything about him. If I could just turn back time at ibalik yung dating kami kaso hindi. Hindi na pwede.

Naramdaman ko na nabasa yung damit ko. Napalingon nanaman ako sakanya. He's crying.

And I can't help but to cry too. I know he's hurt not as much as I am. But more.

Umayos siya ng upo kaya napaharap ako sa labas at pinunasan ang luha ko. Ganun din naman ang ginawa niya.

Wala pa kami sa Campus ay pumara na siya.

Dinala niya ako doon sa secret place namin.

"Hyung..why? I- I just want to know why?"

"Mingyu please---" sagot ko at akmang tatayo na ng hinila niya ako at niyakap.

Don't cry Wonwoo. Just don't.

"Hyung. Minahal naman kita. Minahal pa kita ng higit sa sarili ko hyung. Mahal na mahal kita hyung. Bakit? Bakit kailangan umabot sa ganito?"

I stayed silent. Hinayaan ko nalang siya na yakapin ako.

'Cause I know this will be the last.

He slowly cupped my face then kissed me.

Just this once. Just this one last time. I'll let him do anything.

I broke the kiss dahil di na ako makahinga.

I cupped his face and I looked at him straight through his eyes.

"I'm sorry. I'm sorry."

Hinalikan ko siya sa noo na lalo lang nagpaiyak sakanya.

Tumakbo ako palabas and I know. This will be the last time I'll see Kim Mingyu.

Umuwi na ako dahil nawala na ako sa mood pumasok.

Pagdating ko ng bahay andun yung kapatid ko na sina Wonsul at WonAh.

"Hyung okay ka lang?"-Wonsul asked.

Alam ko nahihirapan din si Wonsul. Just like me, he's gay. Pero bunso siya at alam na yun nila mama at papa. They supported him.

But I don't have the courage to tell them that I'm a gay too. It's not that I'm ashamed of it, Panganay kasi ako. And I should do whatever they want. Katulad nalang nitong nangyayari sakin ngayon.

I hugged both of them and started crying.

"Oppa. Don't cry please. Naiiyak narin ako." Sabi ni WonAh.