The Long Lost Princess

~Chapter 12~

"Wow?"agad na bungad ko ng makita ko ang lugar na pinuntahan namin ni Blade

isa itong tago na lugar dito sa lugar ng encantada sabi ni Blade

"You like it?"

agad naman ako tumango at pumunta sa isang ilog na may mga isda na umiilaw

ang ganda ng lugar para siyang isang forest na maganda

may waterfalls din siya at may mga alaga din sila dito

para siyang dragon pero puti  ito at maliit lang parang baby dragon

marami ring mga bulaklak na makikita dito at ang iba ay kumikislap pa

"Dito ako pumupunta kapag malungkot oh may problema ako"

agad naman ako napatingin kay Blade na ngaun nakaupo na sa may lupa at nakasandal sa puno

"Huh bakit naman?"

sinandal niya ang ulo niya sa puno at pumikit

"Itong Lugar na to ang tinatawag kong stress-reliever"

lumapit naman ako sakaniya at tinabihan siya ginaya ko naman ang pwesto niya at pumikit

pag pikit ko nakaramdam ako na enerhiya na nag papa hinahon saakin at nag papagaan ng loob

minulat ko ang mata ko at tumingin kay Blade na nakatingin na pala saakin

"See?kaya nandito ako pag malungkot ohh may problema ako sila ang nag sisilbing comforter ko"

napatingin ako sakaniyang mata at nakita kong may bahid na lungkot iyon

"May problema ba Blade?"

nag sight siya at tumingin saakin

"May naalala lang"ngiti niyang sabi saakin

"Blade?"

"Hmm?"

Lumapit lalo ako sakaniya at tumingin

"Mag kwento ka naman tungkol sayo?"

sabi ko at tumingin naman ito saakin ng may pag tataka

"Bakit naman?"
sabi nito

"Wala lang tutal matagal na tayong mag kasama and yet di pa kita masiyadong kilala"

"You already know me Lucy "

"Oo at Ikaw si Blade "

"More than that"maikli pero makahulugang sagot

nanahimik nalang ako at tumingala sa langit

ang ganda ng mga bituin sa langit

"When I was A kid My father told me to be strong for our family because someday I'll be a Great King like him "

napatingin naman ako sakaniya at nakapikit siya habang nag k-kwento para bang inaalala niya lahat

"Pero nung isang araw may.nakilala akong batang babae at naging mag kaibigan kami...at siya ang naging dahilan ng kahinaan ko pag nawala siya mawawala rin ako kaya nagalit saakin ang aking ama dahil mas kinampihan ko siya kaysa sa pamiliya ko at sa mama ko"

nakita ko ang kalungkutan sa kaniyang mga mata

nanatili lang akong tahimik habang nag kkwento siya bigla siyang nag change topic at di kinwento tungkol sa batang naging kaibigan niya

"Mahal mo talaga ang kapatid mo no?"

sabi ko sakaniya

nagtango naman siya at ngumiti