Kabanata 3

127 6 1
                                    

MADILIM ang paligid ng dumating kami sa destinasyon. The car stopped at a tall silver gate. Harris opened the car window and spoke to the man in black. I was just next to the man so I could see what he was wearing. I was amazed because they were like MIB's in the ninja turtle that children often watch in the market of Coron.

"Mahilig pala si Tita Veron sa mga ninja turtle, MIB ba sila?" naglalaro sa isipan ko.

That's where my curiosity started.

As I looked at the man, my eyes suddenly caught the long gun in his hand. My jaw dropped and I was suddenly scared. Harris noticed my silence, after he had spoken to the man in black who was staring at us. I winced automatically.

"Are you okay? It's like you saw a ghost?" hindi na ako nakasagot kay Harris dahil mas lalo akong nagtaka nang makita na marami palang guwardiya dito. Bakit? Anong meron sa loob ng mansion nila?

The three of them were in front of the gate and the other two seemed to be holding a radio. I fell silent and looked again at the MIB who was talking on the phone.

"O-kay lang ako, hindi pa ba tayo papasok sa loob?" Mabilis kong itinago ang mga kamay kong nanlalamig. Kumunot ang noo ni Harris sa naging reaksyon ko. He glanced at what I was looking. Napabuntong hininga na lamang siya at biglang lumambot ang ekspresyon.

"I understand, I'm sorry. The security at the Dela Cruz mansion is too tight because they are guarded by an secret organization," Harris apologized as he said in whisper. May dalawang armadong lalaki na sasalubong sana sa amin ngunit mabilis niyang kinabig ang manibela upang 'wag na lamang pansinin ang mga 'yon. I was surprised. Hinabol ko sila nang tingin at napanguso.

Our car just stopped in front of the second gate. An armed man approached our car and automatically opened the window. Harris handed him a gold card and the man took it to the monitor and swiped there.

I was amazed when the big gate opened, the trees were peeking inside. I could see the light from within because it was illuminated by gigantic lights on each fence. Kitang- kita ang kaliwanagan mula sa loob dahil tinatanglawan ng mga naglalakihang ilaw sa bawat poste. Sobra akong namangha habang mabilis na pumapasok ang sasakyan namin sa loob ng gate. Hindi rin nakalampas sa aking paningin ang isang lalaki.

Next to the gate there was another MIB alone facing the wall and he seemed to be talking to someone there.

"Harris, saglit lang! Itigil mo muna!” Tinuro ko sa kaniya ang lalaking umiiling sa pader, bigla itong tumawa na parang may kausap pero wala naman talaga. "Si Kuya! Mukhang may sakit sa pag-iisip!" desperate across my expression.

Harris frowned as he glanced at me. Saglit niyang tiningnan ang tinuro ko at mabilis naman niyang nakita. Then I was shocked by the sudden break of the car causing me to hold my breath in panic. Parang tumilapon ang puso ko sa gulat! "Ay kalabaw na walang jowa!" Sinamaan ko siya nang tingin! Muntik ng sumabog ang pinipigilan niyang tawa, ngunit hindi siya nagtagumpay!

There were deep smile lines around his intense brown eyes. For the first time, I saw Haris like a robot, chuckled! I stared at him in shock. I can't believe he's smiling. He shook his head as if he couldn't believe he was smiled a while ago. "Shit. Marco isn't crazy," he glanced at the man I was referring to. Ngayon ay pansamantala kaming tumigil sa daan at sapat lamang ang distansya upang malinaw na makita ang lalaking tinutukoy ko.

Sumimangot ako sa sinabi niya. Hindi pa rin ako naniniwala. Nagtatalo kaming dalawa. Pero bakit gan'on? Wala naman siyang kasama pero nagsasalita pa rin siyang mag-isa. "Sigurado ka?" humalumbaba ako sa bintana ng kotse habang nakatingin sa mga lalaking umaaligid sa loob ng village.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Sep 25, 2022 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

 My genuine love for him (Agent Dark Gaze Series#1) UNDER-EDITINGTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon