Yorgunum Mevâ.
Aslında kızgınımda kendime , her defasında aynaya baktığım suretime " bak artık kötü insan olacağım ! Kırıyorsalar , kıracak . Vuruyorsalar vuracağım , vicdanımı yatağın altına kaldıracağım , bencil olup kendimi düşüneceğim sil o ağlak sesinin buğusunu , gözlerinin yorgun duruşunu" diye düşünürken , kendimi her defasında o vicdanımı altına tıkmayı düşündüğüm yatakta " hak etmedim ulan ! Vallahi de billahi de tillahi de hak etmedim bu yaşadıklarımı. "Diye ağlarken buluyorum.
Tuhaf ya " iyi insanım " ben diye kızıyorum kendime. Iyi insanların geldiği son duraktır karşısındakinin vicdanı. Iyi insanlar fedakardır , aç kalır ekmeğini verir , elleri kesilir eldivenini verir , dermanı yoktur titreyen dizlerinle destek verir , duâ'sında yer verir.Iyi insanların aldığı ödüldür nankörlük!
Iyi insanların aldığı hediyedir umutlarının yarıda bırakılışı!
Iyi insanlardan giderken bile kötülük görmezsiniz , o körelen ruhunuzda bir vicdanınızın olduğunu hatırlatır sizlere ama dönemezsiniz.
Ve ben artık iyi insan olmaktan yoruldum , artık vicdanlarının rahatsızlığı olmaktan , omurgamdaki peygamberi kovmaktan bıktım.
Varsın kollarımı kesip annemi ağlattığım geceler için cennet vaad edilmesin ruhuma , içinize girdiklerinizi kenarı bırakında iyi insan oluşumda kaç günahımı sokmak istediniz vicdanınıza ? .
Aldıkları günahlarımla beni cennete onlar sokacak mevâ , kuvvetleri bol ola!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Birmeczuphatun
Non-FictionInstagramımdan derlemeler .. kısa hikayeler , sözler ,iç çekişler . burada babamın apış arasından akan çocukluğum , annemin elleri , sevdiğimin sakalları , yüreğimin komünistliği var. Ah gülüşü komünist, sakalları illegal , elleri devrim sevdiğim S...
