Η Νύχτα που ο Παράδεισος έπεσε #WinnerTYS17

1. Searching for our own

  Μαύρα μεγάλα σύννεφα απλώνονταν στον σκοτεινό ουρανό, χωρίς να αφήνουν τα αστέρια να λάμψουν εκείνη την σκοτεινή νύχτα. Οι δυο μαυροντυμένοι νεαροί προχωρούσαν προσεχτικά στους δρόμους της Νέας Ορλεάνης ενώ δεν έπαυαν στιγμή να είναι σε επιφυλακή. Η αδρεναλίνη τους χτυπούσε κόκκινο και κοιτούσαν τριγύρω τους συνέχεια.

  Περπατούσαν αργά, με μικρά αλλά σταθερά βήματα ενώ ακολουθούσαν την διαδρομή που τους είχαν υποδείξει οι ανώτεροι τους. Η ανησυχία τους ήταν φανερή αν και κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες να το κρύψουν. Δεν είχαν ξανακάνει ποτέ κάτι τέτοιο και ένιωθαν πιο άβολα από ποτέ. Δεν είχαν συζητήσει για αυτή την αποστολή αλλά και να συζητούσαν τι να έλεγαν; Ήταν ένα θέμα ταμπού και για τους δυο, για όλους τους δηλαδή, που δεν ήξεραν πώς να το διαχειριστούν. Κοιτάχτηκαν αμίλητοι και συνέχισαν τον δρόμο τους. Τουλάχιστον ήταν μαζί, ήταν παρέα και ότι και αν αντιμετώπιζαν απόψε θα είχαν, όπως πάντα, ο ένας τις πλάτες του άλλου για στήριγμα. Ξάφνου, αθόρυβα σχεδόν, είδαν παχιές νιφάδες χιονιού να πέφτουν ολόγυρα τους ενώ περνούσαν προσεχτικά τον πολυσύχναστο δρόμο και τύλιξαν τα χοντρά κασκόλ τους πιο σφιχτά στους λαιμούς τους χαμένοι και οι δυο στις σκέψεις τους. Όταν φτάσανε στο μαγαζί το χιόνι είχε πλέον στρωθεί για τα καλά στον δρόμο και μείνανε να κοιτάνε την φωτεινή ταμπέλα που αναβόσβηνε ρυθμικά αναποφάσιστοι. Αναστέναξαν ταυτόχρονα και χαμηλώσανε το βλέμμα.

  «Δεν έχουμε επιλογή» είπε ο καστανός νεαρός ενώ προχωρούσε μπροστά και άνοιγε την πόρτα για να περάσει ο δίδυμος αδερφός του. Ο ξανθός άντρας αναστέναξε πιο βαθιά αυτή την φορά αλλά μπήκε στο μαγαζί. Δυνατή μουσική χτύπησε τα ευαίσθητα αυτιά του και η πρώτη του αντίδραση ήταν να τα κλείσει με τις παλάμες του ενώ πάλευε και να συνηθίσει τον καπνό που τον έπνιγε και τον χαμηλό φωτισμό που ενοχλούσε τα μάτια του. Ο αδερφός του έσπευσε στο πλάι του για να διώξει τα χέρια από τα αυτιά του και να του πάρει το παλτό. Χαμογέλασε ευγενικά στην κοπέλα στην είσοδο και εκείνη τους έκανε νόημα να προχωρήσουν μέσα. «Λίο, σταμάτα. Πρέπει να φερόμαστε φυσιολογικά, σαν άνθρωποι αλλιώς δεν θα πετύχει.» Ο ξανθός άντρας ξεφύσηξε δυσαρεστημένα και κούνησε το κεφάλι του αρνητικά.

  «Δεν μπορώ, Κάιλ. Δεν θα τα καταφέρω». Ο Κάιλ τον έπιασε από τους ώμους και ανάγκασε τον αδερφό του να τον κοιτάξει στα μάτια.

  «Ναι, θα το κάνεις. Οι Φύλακες πως το κάνουν;» Ο Λίο ανοιγόκλεισε τα μάτια του και απομακρύνθηκε από το κράτημα του αδερφού του.