When The Lights Are Off 3th Αnniversary

Happy birthday Julian McCann

Julian

Με αφοσιωση κοιταζα το μπαμπα που προσπαθουσε να καθαρισει ενα κομματι της μηχανης του. Απο μικρος ακομα αυτη η εικονα ηταν απο τις πιο βασικες αναμνησεις μου. Ο μπαμπας να παλευει με την μηχανη του και η μαμα με τα βιβλια της. Ηταν απορροφημενος με τα φρυδια του να εχουν σουρωσει απο την σκεψη. Ηταν το ειδωλο μου. Ηθελα να γινω και εγω δυνατος , σκληρος και υπευθυνος σαν αυτον. Ο Θειος Φεντε και ο θειος Ντιλαν παντα μου ελεγαν πως ο μπαμπας και η μαμα υπεφεραν μεχρι να καταληξουν εδω να εχουν ο ενας τον αλλον και πολυ αργοτερα και μενα. Μισουσα τους παντες που δεν μου ελεγαν τι ετρεχε. Ημουν 6 χρονων και ειχα το εγκεφαλο 12χρονου χαρις τον μπαμπα μου. Ηθελα να μαθω την πραγματικη τους ιστορια , αυτη που ερχοταν απο το μακρινο παρελθον.

«Τζουλιαν γαμω πετα το γερμανικο» Προσταξε και χωρις να γυρισει το βλεμμα του προς εμενα απλωσε το χερι του περιμενοντας.

Αρπαξα το ασημενιο κλειδι – οπου ο μπαμπας μου εξηγησε εδω και καιρο – βοηθουσε για το βιδωμα και το τοποθετησα στην παλαμη του. «Μπαμπα ποτε τελειωνεις; Θελω να φτιαξεις την γαμω βλακεια στην μηχανη»

Μου εριξε μια στιγμιαια ματια «Γαμω τελειωνω απο εδω και θα την γαμω φτιαξουμε» Μου ειπε και το βλεμμα του ειχε ηδη φυγει απο το δικο μου.

Ειχε ξαναγυρισει στην μηχανη του. Ξεφυσηξα και περιμενα υπομονετικα. Ετσι και γκρινιαζα θα μου τα εψαλλε παλι. Παντα ετσι εκανε οταν γκρινιαζα σαν κακομαθημενο. Η καημενη η μαμα προσπαθουσε παντα με υποστηριξει αλλα δυστυχως ακουγε κι αυτη φωνες μαζι με μενα.

...

Με το φως κλειστο και μονο με το ελαχιστο φως που μου χαριζε το φωτιστικο διπλα απο το κομοδινο μου διαβαζα το Παλιοπαιδο της Αγγελικης Δαρλαση. Ναι τωρα γελατε γιατι ειμαι εξι χρονων αγορι και διαβαζω αλλα τι να κανω που εχω μια μαμα που ειναι εθισμενη με τα βιβλια; Οπως λεει και ο μπαμπας παντα. Με ειχε εκπαιδευσει καλα , να αγαπησω τα βιβλια οπως ο μπαμπας με ειχε μαθει να αγαπω τις μηχανες. Παντως οταν η μαμα μου ειχε αγορασει το συγκεκριμενο βιβλιο μου ειχε πει πως ο πρωταγωνιστης θυμιζε λιγο τον μπαμπα. Τωρα που κολλουσε ο φτωχος και θλιμμενος Φελιξ με τον μπαμπα ιδεα δεν ειχα.

Γυρισα την σελιδα και για μια στιγμη κοιταξα γυρω το δωματιο μου. Η μαμα θα με σκοτωνε ετσι οπως το ειχα κανει. Κοιταξα τα αυτοκολλητα τοιχου που ειχαν σχεδια μηχανων. Θυμηθηκα τοτε που εγω και ο μπαμπας το ειχαμε φτιαξει , τοτε οταν ειχαν κλεισει τα τεσσερα και ειχα αρχισει να γκρινιαζω γιατι δεν μου αρεσε ο τροπος που διακοσμησε το δωματιο μου η μαμα. Ο μπαμπας ειχε πει τοτε «Συμφωνω. Ο γιος μου δεν γαμω ειναι χλεχλες για να εχει πουστικα αυτοκινητακια και μαλακιες» Και ενταξει , μετα ακολουθησε ο τυπικος καβγας μαμας – μπαμπα με παντα νικητη στο τελος το μπαμπα. Το ειχαμε κανει γαματο ομως! Στο ενα τοιχο οπου ηταν βαμμενος σκουρο βαθυ μπλε στο πλαι ειχαμε βαλει ενα μοτοσυκλετη αγωνιστηκων μηχανων να τρεχει ενω στο αλλο μισο τοιχο ειχα αγορασει ενα τεραστιο φωτιστικο. Ο διπλανος τοιχος οπου ηταν στο ιδιο χρωμα , βρισκοταν το γραφειο μου και βιβλιοθηκη μου ειχαμε κρεμασει μεταλλικες ταμπελες απο αριθμους παλιων μηχανων. Τις ειχε βρει ο μπαμπας απο κατι φιλους του. Στο απεναντι τοιχο οπου ηταν βαμμενος στο χρωμα του μαυρου βρισκοταν το κρεβατι μου με τα μαυρα σκεπασματα οπου ειχαν λευκες φιγουρες μηχανων πανω. Κοιταξα προς τα πανω και ειδα τα οχτω τετραγωνικα καδρα οπου ειχαν πανω οτιδηποτε σχετικο με μηχανες , δηλαδη τροχοι , σημαια απο αγωνες και μοτοσικλετιστες. Και τελος στο τελευταιο τοιχο ειχαμε τοποθετησει για κρεμαστρες , χερουλια μηχανων για να κρεμαω τα πραγματα μου. Ειχα και γαμω τους μπαμπαδες μου ετσι;