Het Meisje Dat Met Vogels Praat (Gestopt)

hoofdstuk 12

(A/N: dit hoofdstuk is weer via River)

'Wat moesten ze?', fluisterde Quin in mijn oor. Ik haalde mijn schouders op.

'Ze vroegen of ik mishandeld werd door iemand, tuis of ergens in de stad ofzo, omdat ik zo vaak in het ziekenhuis lig.'

'Heb je ze vertelt over Celeste?' Ik schudde mijn hoofd en keek naar mijn handen. Troostend gaf hij me een kus in mijn nek. Ik legde mijn hoofd tegen zijn schouder en bedacht me opeens iets.

'Weetje, Quin. Het vloog opeens mijn hoofd binnen, maar eigenlijk zijn we geen officieel koppel.'

'Hoezo niet dan?' Ik keek hem speels aan.

'Je hebt me nog niet gevraagd of ik je vriendin wil zijn.' Quin trok een wenkbrauw op en keek me even verward aan. Toen schoot hij hard in de lach. Hij stond op en liep naar de deur.

'Blijven liggen!', beval hij me voor hij de gang in liep. Ik rolde met mijn ogen en lachte. Wat is hij nu weer van plan? Ik keek weer uit het raam. De wolken waren teruggekeerd en een nieuwe regenbui was duidelijk op komst. Buiten renden mensen in een haastig tempo om de regen te snel af te zijn. Ik hoorde de deur van de lege kamer waar ik in lag, dicht gaan. Verward keek ik om toen in naaldhakken op de grond hoorde klikken. Mijn ogen vlogen open van angst toen ik zag wie er naar mijn bed gelopen kwam. De persoon knipte met haar vingers en de tweede persoon liep op me af. Ik probeerde razend snel een idee te bedenken dat mijn redding zou zijn, maar door de angst konden mijn hersenen maar aan één ding denken; niet weer! De persoon greep naar mijn keel en kneep die dicht. Ik probeerde naar adem te happen, maar het lukte niet.

'George, wacht even', klonk de stem van Celeste. George liet me los en draaide zich naar Celeste om.

'Waarom? Dit is onze kans, die mogen we niet verpesten!' Terwijl George en Celeste in discussie waren drukte ik snel op de knop een zuster te roepen en sprong uit mijn bed. Ik liep zo stil mogelijk naar de deur maar werd al snel teruggetrokken door de draden die mij met de machines verbond. Door mijn snelle hartslag begon een van de toestellen hard te piepen. George draaide zich naar me om en keek me woedend aan.

'En waar dacht jij heen te gaan, meisie?!' Hij liep op me af en gaf me een harde slag in mijn gezicht. Voor een moment stond ik onstabiel op mijn benen. De man gaf me een lichte duw tegen mijn schouder waardoor ik terug op het bed viel. Ik knipperde met mijn ogen voor de lichte golf van duizeligheid die door mijn hoofd spookte. Hij plaatste zijn handen tegen mijn keel en drukte die tegen het bed aan. Ik sloeg wild met mijn armen in het wilde weg, zoekend achter een klein hapje lucht. Opeens vloog de deur open en een luide gil klonk. Ik zag een verpleegster op George afrennen.

'Laat haar los!', gilde ze. Ze sloeg en trok aan de man, maar hij liet me niet los. Stilletjes aan werd alles zwart. Het laatste wat ik hoorde was de vrouw die om hulp riep.

***

'Celeste is opgepakt door de politie, samen met die andere gozer.', deelde Quin mee. Ik haalde opgelucht adem. We zijn nu een week later en zitten samen in de zetel in Quins huis. Ik kroop een beetje dichter tegen hem aan.

'Wat was je eigenlijk gaan doen, toen je mijn kamer uitliep in het ziekenhuis?', vroeg ik hem. Opeens sprong hij op en keek me recht aan. Ik kon nog net mijn arm plaatsen om te voorkomen dat ik zou vallen door zijn plotselinge actie.

'Jij had gezegd dat we nog geen "officieel koppel" waren, dus ben ik iets voor je gaan kopen. Hij liep weg uit de woonkamer en kwam na wat te rommelen terug. Hij kwam naast me zitten en toonde een envelop. Voorzichtig nam ik het aan. Ik deed het open en een grijns vormde zich om mijn lippen. In mijn handen had ik een kaartje van Snoopy. Ik deed het open en las de tekst die Quin er met zijn sierlijke handschrift ingeschreven had.

"Liefste River,
Wil jij mijn vriendin zijn?", stond er geschreven.

Ik keek op naar Quin en vloog hem om de hals. 'Ja, dat wil ik heel graag!', antwoordde ik nadat ik me losgetrokken had uit de korte omhelzing en hem recht aangekeken had. Ik drukte een zachte kus op zijn lippen. Quin duwde me zachtjes naar achteren nadat hij me terug gekust had en ging op me liggen.

'Ik hou van je', zei hij met hese stem.

'Ik ook van jou', antwoordde ik en drukte mijn lippen nog eens op de zijne. Hij nam me mee naar boven waar we onder de dekens kropen. 'Good night', fluisterde ik in zijn oor.

'Slaapwel', fluisterde hij terug waarna hij een kusje op mijn wang plaatste. Beschermd sloeg hij een arm om me heen. Al snel werd zijn ademhaling regelmatig en ook ik viel bijna in slaap, denkend aan het feit dat ik eindelijk verlost ben van Celeste en haar enge helper genaamd George. Opeens had ik een vraag waar ik geen antwoord op kon vinden. Waarom wou George mij dood?