Our friendship is like a diamond. No one can breaks it. We are like brothers and sisters. I love him and he loves me too. Everyone thinks and say that our friendship will never has it end. But they wrong.
There is actually an END in FRIENDSHIP.
Sa isang iglap nawala ang lahat. Trust. Yan naman talaga ang kailangan sa lahat ng bagay diba? Trust?
Nang dahil isang maling impormasyon nawala ang lahat. Totoo nga ang sinasabi nilang "Not true friends believes in humour but true friends believes in you. " kasi kung totoo niya akong kaibigan bakit siya naniwala doon?
He confronted me in chat. He said bad things about me, he curses me. Swerte ko kasi chat palang yun. Pero nung sa personal na, hindi ko alam ang gagawin ko hindi man lang ako nakapagsalita. He never want to hear my side.
After that i cried all night. Ganon pala yung feeling nang sigawan ka ng bestfriend mo sa harap. He left me hanging there he didn't even hear my side ang worse sa harap pa ng maraming tao niya ako sinigawan. Great moment right?
Almost 7 months kaming hindi nagusap. Sabi ng mag iba kong kaibigan handa na daw si K makipagbati pero lagi no comment ang sagot ko sa kanila.
Nakakatawa kasi magkaklase kami at lagi pa kaming magkapartner sa mga activities. Ang bait ni tadhana. Haha. Hindi ko alam kung paano ako gagalaw at magsasalita sa tuwing may ganon ang klase.
One day kinausap niya ako. He said sorry to me but hindi ko siya pinansin. Galit ako sakanya. Hindi ako makapaniwalang magagawa niya iyon akin. Nasaktan ako kasi mas pinagkakatiwalaan niya pa ang ibang tao kesa sa akin. Minsan nga napapaisip ako kung tinuturing niya b talaga akong kaibigan simula pa lang o ako lang?
Everytime na nagkakainteract kami lagi siyang humihingi ng tawad. I do not know kung kelan ko siya mapapatawad basta ang alam ko mapapatawad ko siya in the right time. At kung ano man ang meron saamin noon,noon na lang iyo. Past is past. Maaring maayos pero hindi na tulad ng dati.
-L-
