Όλα Αλλάζουν

κεφάλαιο 1

Ήταν η τελευταία χρόνια στο Σχολείο. Η σκέψη ότι φέτος θα περνούσα σε ένα Πανεπιστήμιο και θα άφηνα πίσω φίλους και συγγενείς όλο με βασάνιζε αλλά ταυτόχρονα με ενθουσιαζε καθώς θα άνοιγα καινούριους ορίζοντες στην ζωή μου.

Σήμερα είχα σχολείο και έπρεπε να περάσω από το σπίτι του Λιαμ για να τον πάρω όπως και κάθε μέρα για να πάμε σχολείο με το αμάξι μου.Φθάνοντας στο σπίτι του αυτος με περίμενε από νωρίς έξω στην αυλή του.
<<Καλημέρα!>> Μου είπε
<<Άντε να βγάλεις δίπλωμα να σταματήσω να κάνω τον ταξιτζή κάθε μέρα, Καλημέρα>>. είπα
Αν και ο Λιαμ έμενε στο δρόμο μου προς το σχολείο μου άρεσε να τον πειράζω. Φθάνοντας στο σχολείο βλέπω την Νατάσα. Λίγα λόγια για αυτήν! Είναι η πιο καταπληκτική κοπέλα που έχω γνωρίσει ποτέ! Η Νατάσα ήταν η πρώτη φίλη που έκανα ποτέ! Γνωριστήκαμε στο νήπιο και είμαστε φίλοι από τότε. Οι γονείς της είναι από την Ρωσία και ήρθαν στην Αμερική πριν ακόμα γεννηθεί.
Ξέρω ότι πριν είπα πως είμαστε φίλοι, αλλά τα τελευταία χρόνια τα συναισθήματα μου γι'αυτήν έχουν αλλάξει... Αυτό θα είναι το μυστικό μας. Πίσω στην ιστορία μας λοιπόν!
<<Καλημέρα Σκοτ, Καλημέρα Λιαμ>>. είπε
<<Καλημέρα>>. είπαμε μαζί με τον Λιαμ
<<Ακούσατε για το μεγάλο πάρτυ που γίνεται αυτό η Σάββατο στο σπίτι του Τζεκινς? Όλοι είναι καλεσμένοι!>> είπε η Νατάσα
<<Όχι>> είπα εγώ χωρίς να γνωρίζω για το πάρτυ
<<Πωπω πρέπει να πανε, να σου βρούμε και κανένα γκομενάκι Σκοτ>>.
Είπε ο Λιαμ
Η Νατάσα γέλασε. Ο Λιαμ τα έχει 2 μήνες με μια κοπέλα 1 χρόνο μικρότερη του την Σόφια και το έπαιζε έμπειρος στης σχέσεις και συχνά αναφερόταν τον εαυτό του ως γκουρού του έρωτα. Το κουδούνι χτύπησε και έπρεπε να πάμε στο μάθημα της λογοτεχνίας που είχαμε όλοι μαζί την πρώτη ώρα. Η μέρα πέρασε χωρίς κάτι σημαντικό. Την ώρα που διάβαζα στο σπίτι μου ήρθε μήνυμα από την Νατάσα.
Νατάσα: <<Έλα στο πάρκο!!Επείγον>>. Διαβάζοντας το μήνυμα αφησα τα μαθήματα στην άκρη και έτρεξα στο πάρκο όπου ηταν στο κέντρο της πόλης. Με την Νατάσα συχνά πηγαίναμε και αραζαμε στο πάρκο από μικρόί, ειναι το στέκι μας!
Φτάνοντας εκεί είδα την Νατάσα από μακριά να κάθεται σε ένα παγκάκι. πλησίασα κοντά της και αντίκρισα οτι έκλαιγε, τα δάκρια έτρεχαν σαν ποτάμι από τα πανέμορφα καστανά μάτια της Και έφταναν μέχρι τα Κατά κόκκινα χείλια της.
<<Τι συμβαίνει? Τι έγινε?>> Την ρώτησα
Η Νατάσα χωρίς να πει κουβέντα με κοιτάει στα μάτια και μεσα σε κλάσματα δευτερολέπτου πεταγετε και με αγκαλιάζει! Η αγκαλιά της ήταν ζέστη όπως πάντα και τρυφερή στο άγγιγμα.
<<Τι έγινε?>> Την ξανά ρώτησα
<<Δεν θέλω να το συζητήσω>>. Είπε
Η Νατάσα πάντα κρατούσε τα πράγματα για τον εαυτό της, οπως και εγώ! μάλλον αυτό ήταν που μας κρατούσε τόσο ενωμένους, η άγνοια που επικρατούσε πάντα μεταξύ μας, τα ερωτήματα που παρέμεναν αναπάντητα.
<<Ότι και να είναι εγώ είμαι εδώ τώρα, πάντα θα ειμαι>>. Είπα
Με κοιτάει και δίχως κουβέντα με παίρνει αγκαλιά!
<<Πάμε σπίτι μου?>> μου λέει
Είχα αφήσει το διάβασμα στην μέση, αλλά πώς μπορείς να πεις όχι όταν το άτομα που αγαπάς θέλει συμπαράσταση.
<<Καλή ιδέα μου ακούγετε>>. Είπα
Είχε νυχτώσει όταν φθάσαμε στο σπίτι της και οι γονείς της από ότι φαίνετε κοιμόντουσαν.Πήγαμε στο δωμάτιο της και αραξαμε λίγο λέγοντας ασχετα πράγματα για να περάσει η ώρα. Κάθε μέρα θέλω να της πω για τα συναισθήματα που εχω για αυτήν αλλά ποτέ δεν έβγαινε λέξη από το στόμα μου. Ήταν σαν να είχα ένα φερμουάρ στο στόμα μου και κάθε φορά που πήγαινα να  εκφράσω το πώς νιώθω για εκείνη να έκλεινε αυτόματα! Σήμερα ισως είναι η ευκαιρία μου λέω. Ισως τώρα να της το πω. Αλλά τίποτα! Δεν βγαίνει λέξη.
<<θες να δούμε μια ταινία?>> είπε
<<Φυσικά>>! Είπα όντας λάτρης των ταινιών. Ξαπλωσαμε στο στενό κρεβάτι της ακουμπώντας ο ένας τον άλλον και με το λάπτοπ στα πόδια μας παρακολουθούσαμε την ταινία.
<<Είναι ρομαντική. Η αγαπημένη μου ταινία είναι, την έχω δει πάνω από 10 φορές>>. είπε
Δεν μίλησα. Το κεφάλι της έγειρε στον ώμο μου και με την σειρά μου πέρασα το χέρι μου Επίσης στο άλλο ώμο της.
Τα συναισθήματα ηταν άπειρα και καθώς περνούσε η ώρα παίρνω θάρρος και  λέω <<Ξέρω πως όλα αυτά τα χρόνια είμαστε πολύ δεμένοι φίλοι, αλλά κάτι έχει αλλάξει μέσα μου. Ίσως σε εχω ερωτευτεί>> το μετάνιωσα κατευθείαν! Ίσως ήταν πολύ απότομο λέω από μέσα μου. Κακές σκέψεις άρχισαν να περνούν από το μυαλό μου ότι ισως να μην νιώθει το ίδιο. Περιμένω να μου απαντήσει αλλά δεν μιλούσε...<<λοιπόν?>> είπα
Ακόμα δεν είχα πάρει απάντηση..σκέφτηκα οτι ίσως Δεν έχει να πει κάτι...Ίσως την έφερα σε δύσκολη θέση. Στο σκοτάδι που επικρατούσε στο δωμάτιο, γυρνάω το σώμα μου έτσι ώστε να μπορώ να την βλέπω. Η Νατάσα κοιμόταν! Ένιωσα μια ανακούφιση και ταυτόχρονα μια απογοήτευση καθώς ήξερα ότι λίγες ευκαιρίες σαν και αυτή θα έχω. Καθώς το κουράγιο που κατέθεσα για να πω αυτες της λίγες λέξεις ήταν τεράστιο.
Σιγά σιγά έκανα άκρη και έβαλα την Νατάσα για ύπνο. Έφυγα από το σπίτι της και γύρισα στο δικό μου για να ολοκληρώσω τις ασκήσεις που είχα αφήσει και να πάω για ύπνο. Όταν τελείωσα, ξάπλωσα στο κρεβάτι φανερά κουρασμένος και έκανα σενάρια στο μυαλό μου την σκηνή που είπα αυτά τα λόγια στην Νατάσα με την ίδια να είναι ξύπνια. Άραγε τι θα έλεγε? Πως θα αντιδρούσε? Με αυτά τα ερωτήματα στο μυαλό μου λίγο αργότερα με πήρε ο ύπνος.