Ես Արևիկն եմ 19 տարեկան...Ապրում եմ տատիկիս և պապիկիս հետ' գյուղում: Ծնողներս մահացել են ավտովթարից,երբ դեռ ես 12 տարեկան էի:Այդ օրը երբեք չեմ մոռանա:Ինձ պետք է մանկատուն տանեին,սակայն իմ պաշտելի պապիկն ու տատիկը չհամաձայնեցին:Բերեցին իրենց մոտ...և ես այդ օրվանից մինչ օրս ապրում եմ գյուղում և չէի ցանկանա այստեղից հեռանալ,քանի որ այստեղ ամեն ինչ ինձ դարձել է հարազատ:
Սա ես եմ...Արևիկը,որը կարծես իրոք ԱՐև լիներ...լուսավոր...ուրախ...կատակասեր...ընկերական...Բայց ծնողներիս մահից հետո ամեն ինչ փոխվեց...ես մեկուսացա բոլորից...իմ ընկերները դարձան գրքերը և բնությունը.:Մեր տունը գտնվում է անտառին մոտ և ես ամեն օր գնում եմ այնտեղ գիրք կարդալու:
Սիրում եմ երիցուկ...ամենանուրբ ծաղիկը
Մայրս ինձ նվիրել է մի տիկնիկ,որը դարձել է իմ թալիսմանը և միշտ ինձ հետ է...Ես նրան անվանեցի Դոլլի:
Երբ տխուր էի լինում զրուցում էի նրա հետ և հանգստանում,չնայած մեր զրույցը մենախոսություն է: Եվ այս պես ամեն առավոտ ես արթնանում էի նախաճաշում,հավաքում և մաքրում էի տունը,վերցնում գիրքս և գնում անտառ:Ի դեպ ես կարդում էի Ա.Շիրվանզադեի ' <<Չար Ոգին>>, որը պատմում է մի աղջկա մասին:Նրա անունը Սոնա է:
Մի խոսքով այսպես անցնում է իմ օրը: Ես ունեմ նաև կյանքի օրագիր,որի մեջ գրված են իմ կյանքի ուրախ և տխուր օրերը:Շարունակելի...
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Օրագրիս Կորած Էջերը...
RomanceՊատմությունը միայնակ աղջկա մասին է,որը սիրում է երիցուկներ,գրքեր և բնություն...Սիրո մասին կարդացել է միայն գրքրից,բայց երբևէ չի սիրել.Սակայն մի օր..Փոխվում է ամեն ինչ...