THE MONTENILLA BROTHERS 1 (JUSTIN LLOYD MONTENILLA)

PROLOGUE

Justin's POV:

"Nicolle, I love you with all my heart" sabi ko sa kanya.

Stacey Nicolle Lewis is my girlfriend, almost 5 years ko na syang girlfriend and now I will ask her to marry me.

I want her, forever.

"I know and I felt the same way lloyd" sabi nya sa akin.

Lloyd ang tawag nya sa akin at Nicolle naman ang tawag ko sa kanya. 19 years old pa ako noong naging kami at 18 years old naman sya, HIGH SCHOOL SWEETHEART ika nga and now I'm 24 years old.

"Alam ko" sabi ko sa kanya, tumango naman sya at sumubo ng pirasong cheesecake nya.

Nandito kami sa isang five star restaurant, pinareserved ko pa talaga ang buong lugar na to para sa binabalak ko. No decorations at all kasi ayaw na ayaw nya ang mga ganoon, ayaw nya ang mga romantic romantic na yan at ganoon din ako.

"Alam kong alam mo kung gaano kita ka mahal, ikaw ang buhay ko nicolle. Sayo lang umiikot ang mundong ginagalawan ko. I'm blessed because God gave me you, ikaw lang sapat na at wala na akong mahihiling pa. Mas mahalaga ka pa sa kung anong meron man ako ngayon, you're my happiness stacey nicolle" umpisa ko at tumayo ako sa gilid nya.

"What are you talking about lloyd?" takang tanong nya sa akin.

"I'm expressing what I felt for you. Ikaw ang gusto kong maging ina ng mga anak ko, ikaw ang gusto kong makasama habang buhay. Mahal na mahal kita stacey, gusto kong tumanda na ikaw ang kasama ko, gusto ko ikaw ang laging nasa tabi ko at ikaw ang madadatnan ko sa aking tabi twing paggising ko twing umaga. I want to give my name to you because you deserve it. Stacey nicolle lewis, will you marry me?" sabi ko sa kanya at lumuhod ako sabay bukas ng maliit na box na hawak ko.

"Oh my God, lloyd sigurado ka ba?" shocked na tanong nya sa akin.

"Yes, lagi akong sigurado pag ikaw na ang pinag-uusap nicolle" sagot ko sa kanya.

Umiiyak na sya ngayon.

Ang iyakin talaga pero mahal na mahal ko sya.

"I'm very happy, kasi mahal na mahal mo talaga ako. Mahal din naman kita lloyd, pero ang bata-bata pa natin para sa ganyang bagay. Alam mo naman na gusto ko pang makamit ang pangarap ko, diba?" naiiyak na sabi nya sa akin at tumango ako.

I know baby, I know.

Gusto nyang maging isang sikat na modelo di lang dito sa pilipinas kundi pati na din sa buong mundo.

"I know, magagawa at makakamit mo parin naman yan kahit mag asawa na tayo. Diba?" tanong ko sa kanya pero umiling-iling sya.

"Why? Anong problema?" tanong ko sa kanya.

"I *sob* love you lloyd" sabi nya sa akin.

"I love you more baby, please don't cry. I hate seeing you cry and I don't want to see you cry, alam mo naman yun diba? Kaya please tahan na baby ko, just say yes baby pwede naman after mong makamit ang pangarap mo doon na tayo magpapakasal. I can wait baby dahil mahal kita" sabi ko sa kanya.

"You don't understand lloyd. Aalis na ako, the day after tomorrow na ang alis ko" iyak nyang sabi sa akin.

Sa gulat ko, napatayo ako at hinawakan ko sya sa magkabilang balikat nya.

"What did you say? Saan ka naman pupunta? Mga ilang araw kang mawawala?" tanong ko sa kanya.

"Aalis na ako, sa paris. Matagal akong mawawala, I can't marry you lloyd kasi naka perma na ako sa contrata nila at ang isa na nakalagay doon dapat single ako kaya I can't marry you-----" pinutol ko sya.

"Damn! You signed a fvckng contract without telling me? Bullshit stacey! What the fvck are you thinking? Ano ba ako sayo ha?! Wala ba akong halaga sa buhay mo para di mo hingin ang opinyon ko ha?! Damn it! I gave you my world, I gave you everything stacey! Ano pa ba ang kulang ha?! Shit kung anong gagawin ko hinihingi ko ang opinyon mo di dahil sa di ko kaya gawin o ano pa man yan kundi dahil mahalaga ka sa akin stacey kaya mahalaga din ang opinyon mo kasi ayokong mag decision na ako lang kasi iniisip ko ang mararamdaman mo kung sakaling gagawa ako ng decision esp tungkol sa akin pero ano ang ginawa mo ngayon stacey? Gumawa ka ng hakbang na di ko man lang alam?! Damn! Ginagago mo ba ako?! You're so unfair!" galit at sigaw ko sa kanya.

"No, no lloyd h-hindi kita ginagago. I'm sorry lloyd, ito lang ang paraan para makamit ko ang pangarap ko. P-Pwede ka namang sumama sa akin sa p-paris, sumama ka nalang sa akin lloyd" sabi nya sa akin.

"What?! Nahihibang ka na ba?! Kahit gusto ko man gawin ang gusto mo di ko magagawa yan alam mo naman na nandito ang buhay ko, ang pamilya ko. Kailangan nila ako, damn stacey why are you so fvckng selfish. Damn it!" sigaw ko at sinuntok ko ang glass table kaya na crack ito.

Napasigaw naman si stacey, dahil sa galit ko binalibag ko ang lamesa.

"I'm sorry lloyd, please understand me *sob* please" iyak nyang sabi sa akin.

Kinalma ko ang sarili ko at tumingin ako ng seryoso sa kanya.

"I can't, I'm sorry" sabi ko sa kanya at tinalikuran ko sya. Hahakbang na sana ako ng magsalita sya.

"Saan ka pupunta *sob* lloyd?" naiiyak na tanong nya sa akin.

"Aalis. You choose your dream over me. It's clear like a diamond na wala akong halaga sayo, you know me kahit gaano pa kita kamahal di ko ipagsisiksikan ang sarili ko. Sana maging masaya ka dahil malapit mo nang maabot ang pangarap mo, take good care of yourself stacey. Hanggang dito na lang tayo at wag na wag mong iisipin na may babalikan ka pa kung sa kaling mag bago ang isip mo dahil wala ka nang babalikan pa" sabi ko sa kanya, di ko sya nilingon at naglakad na ako.

Huminto ako dahil may nakalimotan ako tsk!

"That ring, itapon mo nalang. I don't want to bring that ring with me kasi ayokong maalala ang sakit at puot na nararamdaman ko ngayong araw nato" dagdag ko pang sabi sa kanya

Naglakad na ako at lumabas.

Masakit, sobrang sakit dahil mas pinili nya ang pangarap nya keysa sa akin. Pinunasan ko muna ang mga luha ko bago ako pumasok sa kotse ko.

Stace Nicolle Lewis, you broke my heart into pieces big time!