SF, One shot

SF:Butler 1/2

   ผู้ช่วยคิมฮันบินตรวจสอบดูแฟ้มเอกสารแฟ้มหนาที่เขาเพิ่งให้นายท่านเซ็น
เอกสารหนาครึ่งกำมือที่เขาอ่านแล้วทุกแผ่น ทุกตัวอักษร เพื่อที่ติดโพสอิทแบบเส้นเอาไว้ให้นายท่านอ่าน หน้าละไม่เกิน 3บรรทัด และติดลูกศรเอาไว้ในตำแหน็งเซ็น

ชายหนุ่มเจ้าของบรรยากาศสุขุมในวัยย่างสามสิบถอนหายใจ กระดาษอยู่2แผ่นถูกเปิดข้ามไปโดยไร้ซึ่งลายเซ็น

เขาหมุนตัวกลับไปหาประตูไม้สีน้ำตาลเกือบดำแปะป้ายสีทองเงาวับ
'ประธานคิม ดงกอน'

"ชู่ว~ หลับไปแล้วหละจ๊ะ "
นายหญิงวัยห้าสิบปลายยิ้มบางๆข้างโซฟาสีทองหรูหราอลังการในห้องที่เปิดเพลงคลาสิกคอลเบาๆ
ฮันบินพยักหน้ารับเล็กน้อยด้วยสีหน้านิ่งขึงเรียบสนิท

ความอารีย์จากนายหญิงที่มากขึ้นเรื่อยๆตั้งแต่เริ่มเข้ามาเป็นกำลังเสริมที่ธนาคารแห่งนี้ จนเดี๋ยวนี้แทบทำแทนทั้งระบบ

ฉวยโอกาสตอนที่หันหลังอยู่ตวัดปากกาเซ็น "K.ดงกอน"ด้วยตัวเองอย่างสวยงาม

"คนแก่ก็อย่างงี้หละจ๊ะ จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้"
หญิงชราหยิบกระเป๋าHerme'sสีน้ำตาลส่งคีย์กาดให้กับเขาดื้อๆ
"นากอนแต่งงานไปอยู่กับสามีฝรั่งนานแล้ว พวกเรามีห่วงอยู่เรื่องเดียวเท่านั้น"

ฮันบินจ้องดวงตาเหี่ยวย่นแสนฉลาดคู่นั้นนิ่ง

เขายื่นมือออกไป

***********************
เสียงเพลงดังสนั่นในคลับสุดหรูที่ผู้คนกลับไม่แออัดเพราะค่าเข้าที่แพงจนคนธรรมดาแทบขายไต
คุณหนูดงฮยอกยืนถือแก้วแชมเปญโยกย้ายเบาๆไปตามจังหวะอย่างเพลิดเพลิน

ในสภาวะนิเทศปี4รอจบการศึกษา เขามีเวลาเหลือเฟือที่จะมาคุยเล่นกับคนฮอทๆมากมาย
ที่ประกบหน้านี่ก็บ็อบบี้ โฮสต์เบอร์1ของที่นี่ ที่ซ้อนหลังกันอยู่ก็จุนฮเว นายแบบดาวรุ่งเพื่อนซี้

ดงฮยอกไม่ได้อยากทำงานแบบจุนเน่ เขารวย! ทำไมจะต้องไปทำงานให้เหนื่อยด้วยหละ!?

แล้วที่เอาคางมาวางบนใหล่นี่ไม่ใช่อะไรกันนะ จุนเน่เหมือนกับเขา พวกเราเรียกร้องความสนใจไปทั่วแหละ~

"คุณชายที่บ้านมึงมาแหนะ นู่น! ลากสูทหล่อสาดมาเลย"
มันเป็นมุกตลกของจุนเน่ที่ชอบล้อว่าไอ่หน้าตายนั่น เป็นคุณชายตัวจริง ส่วนเขาหนะเป็นเด็กในบ้าน

ดงฮยอกไม่เคยขำ

ความเป็นผู้ใหญ่กว่าอายุของฮันบินฉายชัด แปลกแยกจากหนุ่มสาวในบรรยากาศสำราญ เสื้อขาวขาวสนิทจริง สูทดำมันเงาเล็กน้อยยิ่งดึงดูดสายตาเมื่ออยู่ท่ามกลางทะเลสีและประกายวิบวับ
ผีเสื้อน้อยใหญ่ชำเลืองมองมามากมายจนเจ้าตัวฝ่ามาถึงดงฮยอก ถึงจะเกลียดมากแต่หน้าหวานกลับเชิดยิ้มบางๆไร้สาเหตุ

"ดึกแล้วครับ คุณหนูกลับบ้านนะครับ"
"คนขับรถมี ไม่ต้องสะเอะ"
"คนขับรถจะกลับเมื่อคุณหนูจะกลับครับ"
"นายเองก็จะต้องทำแบบเดียวกันนะแหละ"
คุณหนูตัวดีเอนพึงอกจุนฮเวอย่างเย้ยหยัน เสี้ยววิหนึ่ง คนหน้าขึงมีไฟลุกในลูกตา

ไม่ทันตั้งตัวแขนแข็งเกี่ยวกระตุกดงฮยอกออกมาจากอกเด็กหนุ่มตัวสูง ฮันบินล็อกร่างเล็กไว้กับตัว 'ลาก'กันออกไปดื้อๆ

ดงฮยอกเหว๋อ!!!!

ก่อนจะตั้งสติเริ่มดิ้นขัดขืน
"ดึกแล้ว กลับบ้านดีกว่านะครับ"

..........รู้...........

.....ไม่ต้องให้ใครมาพูดหรอกน่า......

ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจู่ๆถึงเลิกขัดขืน ดงฮยอกที่พึงอยู่กับอกแข็งๆและถูกรัดกดแผ่นหลังเอาไว้อีกชั้นถอนหายใจ

มองจุนเน่ อีกฝ่ายก็โบกมือบ้ายบ่ายเขาหน้ายิ้ม(ตีนมึงเถอะ!)

มองคนรอบๆกาย หลายคนส่งความอิจฉามาให้กันจะๆ

' นานๆมีหมาบรรดาศักดิ์ขับรถให้  ก็ดิ๊~'

ยอมก่อนยกแรกเหอะ!

เท้าเล็กๆซอยให้ทันคนตัวสูงปรี๊ดที่ลากเขาถูลู่ถูกังขึ้นศุปเปอร์คารสีดำสนิท แพงกว่ารถเขาซะอีก(ไอ่พ่อบ้าเอ้ย~!)

****to be con***