hoofdstuk 9

427 22 0
                                    

er wordt op de deur geklopt. 'binnen' grootmama komt binnen. 'je was niet bij het diner' ik val op mijn bed. 'geen honger.' 'wat is er mis?' ik zucht. 'dat stom bal. het is al moeilijk genoeg dat ik mijn identiteit mag prijsgeven, nu hebben er ook nog eens 2 jongens gevraagd of ik met hem mee wil naar het bal!' grootmama trekt een wenkbrauw op. 'horen meisjes niet blij te zijn als jongens hun mee uitvragen?' 'Lucas is geen date grootmama.' maar Adrien wel? of bedoelt hij ook net als vrienden? ik bedoel, hij kan iedereen krijgen toch? zoals hij zelf zei, hij is populair... 'en de andere jongen?' 'zoon van een parlementslid...' mompel ik. en dan wordt het voor grootmama pas echt interessant. 'Wie??' ik draai op en buik en druk mijn gezicht in een kussen. 'Adrien' 'wie?' Adrien!!' 'spannend toch?' ik kijk bezorgt naar grootmama. 'wat is jouw definitie van spannend? hij is de populairste jongen op school. ik trap er echt niet in. de reden dat hij mij vraagt is waarschijnlijk omdat hij alle andere meisjes op school al gehad heeft.' 'of hij vind je leuk?' vraag grootmama. 'hij kent me drie dagen. echt niet.' als ik niet wil gaan... waarom voel ik me dan schuldig? vind ik hem leuk? misschien als we samen studeren... studeren! oh mijn god. ik schiet recht. 'ik moet Adrien bellen! compleet vergeten!' ik schiet mijn kamer uit. ik bel hem. voicemail. 'Hey, met mij euhm we zijn vergeten af te spreken om te studeren. bel je terug als je dit hoort? bye' zou hij niet opnemen omdat ik hem afgewezen heb? ik kan mezelf wel slaan. natuurlijk niet. zo'n jongen zit niet met zoiets kleins als een afwijzing. wat maak ik mezelf wijs? mijn telefoon trilt. Lucas. ik neem op. 'he Lucas' 'slecht nieuws, prinses, ik kan niet naar het bal vrijdag. been gebroken?' noemde hij me nu net prinses? 'hoe heb je dat gedaan?' 'wil je niet weten' is zijn reactie. 'waar ben je nu? in het ziekenhuis?' 'jup' ik denk even na. 'ik kom eraan!' 

aan de balie van het ziekenhuis vraag ik naar Lucas Knight. kamer 207. ik besluit de trap te nemen. ik heb het niet zo met liften. 'Hé prinses', groet Lucas me als ik zijn kamer binnenkom. 'prinses?' vraag ik. 'nieuwe bijnaam.' ik hou mijn hoofd schuin. 'en jij vond prinses wel passen?' hij haalt zijn schouders op. 'jij niet? prinses van de klas in ieder geval. mooi, slim, je hebt stijl.' ik glimlach. 'dat hoor je te zeggen. je bent mijn beste vriend' ik ga op de rand van zijn bed zitten. we zijn druk bezig met praten wanneer er op de deur wordt geklopt. Adriens hoofd verschijnt. 'weet je zeker dat je mij niet stalkt?' vraag ik voor hij iets kan zeggen. 'onze vaders zijn goede vrienden. samen in het parlement zitten schept een band.' Lucas lijkt ook niet echt overtuigd, maar hij zegt niets. Ik leg mijn hand op zijn been. 'ik ga maar eens weer' en ik kus zijn wang. 'we smsen nog.' ik loop gauw naar de auto. Kan ik echt nergens meer naartoe zonder dat Adrien er ook is?

just another cinderella story EDITINGWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu