Ellerim Kelepçeli jandarma kolumda mahkeme yolunda yazmışsın bir mektup açtım zarfı bir kez tutup rinkarıcının arkasında gözlerim dolu verdi içimse bir seldi aklıma sen geldin heyecan bastı beni kelepçe elde titredi jandarmaysa sakin ol dedi zarfı açtım bir koku senin kokundu bu ruhum huzur buldu başladım okumaya kıyamadım dokunmaya yazdığın mektup sayfasına sen benim tek gerçeğim aşkımsın sevdiğim seni çok özledim beklerim ben seni sanki hep benlesin gibi unutamam seni erkeğim son günümüz aklımda çıkmaz bir an olsa keşke burda olsan saçlarıma dokunsan bende göğüsünde uyusam hasretim keşke beni duysa demir parmaklıkların ardına düşmek sana yakışmadı erkeğim paslı ranzalarda rutubetli koğuşlarda ne yaparsın bensiz erkeğim aklımın köşesinde kalbinin içinde perişan biçimde diz çökmüş ağlıyorum çaresizce bekliyorum aşkım seni çok seviyorum dilerimki allahtan sana yardım etsin yalnız bırakmasın gözlerim aklından sesimse kulaklarından isterimki hiç ayrılmasın tutamadım gözyaşlarımı sevdiğim mektubunla çok hüzünlendim bir anlık bi hata düştüm bende dört duvara son pişmanlık fayda etmez ya en yakın zamanda yanında olmayı bende allahtan diliyorum güzel yanağından o kapkara kaşlarından seni ben bol bol öpüyorum
