Gecenin Selfonisi

🚬🚬🚬🚬🚬

Birazdan okuyacaklarınız hikaye değildir bu sadece konuşarak derdini anlatamayan kızın yazı ile imtihanıdır.

Gökyüzünün maviliğine kendinizi kaptırdığınız andayım... Sonsuzluğa uğurladık bedenimi. Ben öleli çok olmadı sadece 329 gün bence o kadar uzun bir zaman dilimi değil. Saat olarak 7.896saat ben ölü olarak yaşıyorum, ne kadar saçma değilmi ölüsün ama nefes alıyosun. En acısıda bu ölmek ama hala bu hayatta bir yer kaplamak. Ben kendimi şarkılarda buldum kendimi onun gözlerinde ararken şarkılarda buldum.
Saçma hayaller ile kendimi avuttum. Belkilerle geçirdim hayatımı hatta unutmayı da denedim ama olmadı gözüm her yüzde onu arıyor. Ben hiç dokunmadan sevdim hiç kokusunu içime çekmeden hiç sarılamadan. Bilmiyordum o gün intihar ettiğimi aşık olmanın intihar olduğunu bilsem aşık olmazdım. Ben ona hiç sevgilim diyemedim o bana canım diyordu o zaman canımdan can gidiyordu biz hiç sevgili olmadık sadece o gönül eğlendirdi.

Sevmek bir nevi intihar,
Sevmek kendinden vazgeçmek,
Sevmek kendinden ödün vermek.

Yani usta mümkünse sevmeyin. Ne oluyor ki sevince?
Kendi kafana sıksan bu kadar acıtmaz emin olun. Sevmenin yaşı yokmuş ben bunu anladım.