Bi kış mevsimiydi, hasretle özlediğim sevdiğimi görme heyecanıyla her güne yeni bi umutla başlıyor dum. Bi soğuk kış günü yeniden özlemle bitiyor ve ben o özlemle ısınıyordum özledikçe sevgim bi kat daha artıyordu. Ve bu bu hasret tam yedi ,sekiz ay sürmüştü benim özlemim le beraber sevgimde katbe kat artıyor du. Sonunda hasret bitmiş teskere anı gelip çatmıştı o teskereyle bende özgürlüğüme kavuşup artık rahat bi nefes alıcaktım. Sanırsam haziran ayına varmıştık ben haziran sıcağında heyecandan titriyor, üşüyordum. Onu görme heyecanı tüm bedenimi ruhumu sarmıştı özlem ne kadar da zor bi duyguydu. Sonunda onun gözlerine bakmak nasip olmuştu ben yedi ay boyunca hasretle hep bu anı beklemiş tim. Geldiği gün sadece beş dakika onu görmek için beş defa aynı yerden geçip onu görme telaşıyla soğuk soğuk terler bedenimden dökülüyordu meğerse özlem yerine sevgim katbe kat artmıştı. O gün sonun da gördüm sadece beş dakika göz göze geldik ruhum bedenimden çıktı sanki kalbim kuş gibi çırpnıp durdu. Okadar seviyordum ki özlem duygısu bile sevgimin yanında küçük kalırdı. O bakış bana tam bir bilemedin iki ay yetmiş ti. Aşkımm ne çok sevgi beslemiş im sana karşı bilemezsin sonunda elini tutma fırsatınıda Rabbim nasip edicek miydi o bi hayaldi işte sadece hallerde kalacaktı ben hiç bir zaman hasretle o sevgiliyi saramayacak elini tutup gözlerine bakamayacak tım. Çünkü o bana yasaklıydı ben onu sadece kalbimde saklar ona sadce rüyalarım da kavuşurdum. Çünkü o bana yasaklıydı; ((((
