Out Of My League [On Hold]

(1) Vince

Chapter 1 - Welcome to Section huh?!

I stared into her eyes as I tried to ease my ragged breathe. She closes her eyes in ecstasy. I could feel her nails digging on my back. Her moans are getting louder every second. I kissed her between her shoulder blade and neck and slowly bit it.

"Oh god! Vince!" She shouted my name lustfully as we reached our climax together.

"I love you Vince" was her last words before she closes her eyes and fell into a deep slumber. I smirked. That's what they always say.

I didn't know I was so tired that day because I fell asleep as well. looking beside me, I find the same girl beside me, still fast asleep. Then my gaze went to the blinking screen of my phone. I stood from the bed and collected my clothes scattered on the floor. I reached for my phone and read the text.

From: Steph

09xxxxxxxxx

Prick! Where are you right now? Tita is worried sick. At least leave her a message or something to let her know you are still alive. Duh. And it's like... 3 in the morning! Thanks for ruining my sleep.

Without glancing back, I left the room.

xoxo

Krrrrrriiiiiinnnngggg!

Argh! Ang ingay naman nun! Inilabas ko ang kamay ko mula sa kumot at inabot yung maingay na bagay sa ibabaw ng lamesa ko. Nung mahawakan ko na, nagtaka ako kasi hindi naman natunog yung alarm clock ko.

Krrrrriiiinnnngggg!!!!

Shoot! Yung phone ko pala yun. Napatayo tuloy ako ng wala sa oras. Private phone kasi yung nagriring. Baka may emergency sina Dad or Ma.

Kinuha ko yung phone sa ibabaw ng sofa at sinagot ko ng hindi natingin sa caller id.

"Hello..."

"Vincent!" Tsk. Isang tao lang ang malakas ang loob na tumawag sa akin ng full name ko.

"Stephanie." Madiin kong sabi. "Pwede ba? Masyado pang maaga para sa kalokohan mo. At huwag mo nga akong tawagin sa tunay kong pangalan. Ang baho."

Narinig ko siyang tumawa ng pagkakalakas. Wala eh, kahit babae yan, wa-poise yan.

"Oo na. Sorry na Vince. Anyways, napatawag lang ako to inform you na first day of school ngayon. Second year college na tayo! Akalain mo yun?! Nakatagal ka sa course natin!"

"Excuse me, sa talino kong 'to, sisiw lang pinag-aaralan natin."

"Hahahahaha. Glad to hear that you are still the same as ever Vince Regalado. Pero siguradong hindi ka matutuwa sa makikita mo sa school. Anyways, magbihis ka na and come to school quickly or your dead." And naputol na yung tawag.

Aish. Ano na naman kayang meron? Kahit sinabihan na ako ni Steph na magmadali, I took my time.

Best friend ko nga pala yung tumawag. Kahit nung hindi pa kami nabubuo sa sinapupunan ng mga nanay namin, we're bound to be best friends because of our parents. They're the best of friends. Kulang na nga lang ay kami na rin ang ikasal nila sa isa't isa. Hahaha. Joke lang.

Lumabas na ako ng kwarto at nagdiretso sa baba palabas ng bahay kung saan alam kong naghihintay na yung driver namin. Nag-bow lang yung mga katulong sa akin bago ako lumabas.

Makalipas ang ilang minuto, narating ko na rin ang school. Pagkababa ko ng kotse ay kita kong tumigil ang iba upang tumingin sa akin. Ganyan ako ka-popular dito.

Dumiretso ako sa bulletin board kung saan matatagpuan ang sections. Madami pa ring tao pero kagulo dun sa padulo ng second year bulletin. Hindi ko din maisip kung bakit.