"Oi~! Tapos ka na ba? Bakit ka natutulog,Ms.Mayonaka?"may sumigaw.
"Ma...paki patay nga ang alarm clock ko..."I groaned.Inaantok pako eh,mamaya mo na kong gisingin.
ヾ(￣□￣;)ﾉ
"Aba't ito'ng bata na toh,Kung makapag-utos.Ahh,gusto mo ba ng cookies?"
"Ahh....oo,sige.May choco chips ah.Samahan mo na rin ng oatmeal."
May narinig ako'ng tawanan.
Umunat unat muna ako tapos binuksan ko ang mata ko.Tapos natulog ulit.
"Kung ganon,wala ka na talagang pag-asa para mag-take ng exam.GO TO THE PRINCIPAL'S OFFICE,NOW!!!"
Tumayo kagad ako at kinuha ang gamit ko.Ano ba itong buhok na ito?! Frizzy na~!
Hello,ako si Hoshi Mayonaka.Ganda ng name ko noh? Turn-on~! Sa hitsura,turn-off na turn-off -_-
Ako ang babaeng laging nasa lower section,parang tomboy daw ako kung kumilos.Mga kasama ko puro lalaki,higit sa lahat mga basketball players.
"Uy,tignan mo oh,"
"Oo nga,ang sexy nga niya."
"Pero lalaki kumilos yan,pare,wag na lang."
Naglakad ako patungo principal's office,binuksan ang pinto at umupo sa harapan.
"I wanted to talk to your guardian tomorrow."sabi niya.
Sa wakas,makikita ko na rin sila.
Kaya ako nagka-ganito kasi...laging busy ang parents ko.
"Why not now?"tanong ko.
"Do you have their number?"tanong niya.
"Yes,I do."
Binigay ko yung number nila.Una nilang tinawagan si papa.
Kaya nag-dedepende na lang ako sa mga kaibigan ko.Mas lalo na si Wakamatsu,na parang kuya ko na rin.Si Sakurai na laging nag-sosorry,parang kaba-bata ko lang.Si Imayoshi parang pinsan ko at si Aomine,parang tatay ko.Lagi kaming naglalaro ng basketball.Kung tutuusin,inaasar nga kami ni Aomine na mag-ama,kasi pareho kami ng ugali.Pero buddies lang tingin namin sa isa't isa.
"Ah,Mr.Mayonaka,may I have your time to go to your daughter's school.Because-oh,is that so? I'm sorry."
"Ano po'ng sabi ni papa?"tanong ko.
"Hay nako,busy daw siya.Yung mama mo na lang papuntahin ko."sabi niya sabay dial ulit sa phone.
Sabi ko na nga ba eh...
Yumuko ako.
Bakit ba ganito ang pamilya ko? Bakit hindi nila maiwanan ang trabaho nila? Kaya ako lumalala eh...
Lagi ako'ng mag-isa sa bahay,mag-isa kumain.Naiinggit ako kapag nakakakita ako ng batang naglalaro sa park kasama yung pamilya nila.Tuwing pasko,mag-isa lang ako'ng nag nonoche buena.Minsan,binibisita ako ng basketball team ng Touou.
"Wala ako'ng maka-usap isa sa mga magulang mo.Hoshi,this is 2nd offense,isa na lang kick out ka na."sabi ng principal.
"Please excuse me."tumayo ako at lumabas ng office.Paglabas ko,nakasalubong ko si Wakamatsu.
"O,bakit ka ganyan? Natulog ka na naman ba? Halika nga,samahan mo ko sa gym,manonood ka ng laro namin diba?"ginulo niya ang buhok ko.
"Ngayon na ba yon?"tanong ko.
"Ay,nakalimutan mo na ba,young bro?"tanong niya.
"Ah,inaantok pa kasi ako eh..."
Pumikit ako at pakiramdam ko,ang gumaan ang katawan ko.
>>wakamatsu PoV<<
Hayz,napagalitan nanaman si Imouto.
Ako ang nagtuturo sa kanya,kaya tuwing pag-uwi,magkasama kami sa bahay niya at nag tuturo sa kanya.Grade 7 pa lang siya ngayon.Nahihirapan mag multiply ng binomial sa binomial which is yung pinaka madali.
Pumasok na kami sa gym...tahimik pa rin siya.
"Hoshi...may nangyari ba? Sabihin mo lang kay kuya."sabi ko.
Tumingin siya sakin tapos ngumiti.
"Kuya,ok lang ako~!"hinampas niya yung likod ko.Lagi siyang ganyan.Nanghahampas ng walang paalam -_-
"Para san yon?"tanong ko."Ang sakit ah!"
>>Hoshi PoV<<
"Hoshi~!"
"Sakurai!!!"niyakap ko siya ng mahigpit.
"Baba ka ng onti."sabi ko.Bumaba naman siya at pinulupot ko yung isang braso ko sa leeg niya at yung isang kamay ko naman ginulo ang buhok niya.
"Hoshi...tama na,masakit."tumawa siya.
"Sa lahat ng nasaktan sa mga killer-greetings ko,ikaw ang natawa.Atsaka,hindi ko rin magawa itong mga toh kay Papa Aomine eh -3-"nag-pout ako.
"Nga pala,asan na yung barbecue na yun?"tanong ni Imayoshi.
"Ako pa tinanong mo,senpai.Alam mo naman yun...sa second half sumusulpot."sabi ko sabay punta sa isa sa mga benches.Yeah,may war ngayon.
∞===========================================∞
A/N:Wala pa si Aomine ^0^
Thanks for supporting this story ^0^
VOTE
COMMENT
BE A FAN
BINABASA MO ANG
When The Ace Falls In Love(KnB fanfic:Aomine Daiki)
HumorBumalik nako sa realidad.Sumapit na ang alas dose at bumalik na sa kalabasa ang sasakyan ko,wala na ang prinsipe ko.Bukod pa ron,hindi katulad ni Cinderella,na sakin ang sapatos ko,at walang prinsipe ang humabol sakin.Makakamit ko kaya ang happily e...
